Przywódcy Francji, Niemiec i Wielkiej Brytanii uzgodnili między sobą, że sekretarzem generalnym NATO powinien zostać duński premier Anders Fogh Rasmussen - donosi dziennik _ Sueddeutsche Zeitung _.
Dzięki poparciu prezydenta Francji Nicolasa Sarkozy'ego, kanclerz Niemiec Angeli Merkel oraz premiera Wielkiej Brytanii Gordona Browna wybór Rasmussena na szefa Sojuszu Północnoatlantyckiego wydaję się _ bardzo pewny _, ponieważ USA zwyczajowo popierają kandydata wytypowanego przez państwa europejskie - wskazuje bawarska gazeta.
_ Sueddeutsche Zeitung _ sugeruje, że 56-letni szef duńskiego rządu, który już od kilku tygodni uchodzi za jednego z bardziej obiecujących pretendentów do najwyższego urzędu w NATO, aktywnie promuje swoją kandydaturę. Przykładowo, 18 lutego spotkał się w Berlinie z kanclerz Merkel.
Dzień wcześniej Ramussen zapewniał jednak na spotkaniu z prasą w Kopenhadze, że nie ubiega się o stanowiska w NATO i że jego kandydatura jest _ kwestią hipotetyczną _.
ZOBACZ TAKŻE:
Oprócz Rasmussena wśród kandydatów na sekretarza generalnego Paktu Północnoatlantyckiego wymieniani są m.in. szef polskiego MSZRadosław Sikorski, były szef bułgarskiej dyplomacji Sołomon Pasi, były minister obrony Wielkiej Brytanii Des Browne, minister spraw zagranicznych Norwegii Jonas Gahr Stoere, wicepremier Czech Alexander Vondra i kanadyjski szef resortu obrony Peter MacKay.
_ - Polski szef dyplomacji Radek Sikorski, który do niedawna był w ścisłej czołówce kandydatów, odpadł z wyścigu ze względu na zbyt krytyczne stanowisko wobec Rosji. Natomiast inni pretendenci z nowych krajów członkowskich Sojuszu uchodzą za zbyt słabych _ - zauważa gazeta.
Jako jedną ze słabych stron kandydatury Rasmussena dziennik wymienia jego reakcję na publikację w 2006 r. przez duńską prasę karykatur Mahometa, które wzburzyły świat arabski. Premier Danii podkreślał wówczas, że wprawdzie nie pochwala publikacji tych rysunków, lecz wolność słowa jest wartością nadrzędną.
Kadencja urzędującego szefa NATO Jaapa de Hoop Scheffera, który pełni tę funkcję od stycznia 2004 roku, kończy się latem bieżącego roku. W styczniu ubiegłego roku państwa NATO postanowiły wydłużyć jego urzędowanie, aby umożliwić mu przygotowanie i przewodniczenie zaplanowanym na kwiecień uroczystościom z okazji 60-lecia Sojuszu.
Procedura wyboru sekretarza generalnego NATO jest nieformalna. Polega na konsultacjach, zwłaszcza bilateralnych, między państwami członkowskimi Sojuszu. Decyzja jest ogłoszona dopiero wtedy, kiedy w sprawie nowego sekretarza generalnego panuje konsensus.
