Żadna unijna placówka dyplomatyczna nie ma za szefa Polaka

Unijni ambasadorowie pochodzą w znacznej większości z krajów starej Unii, tylko dwa stanowiska ambasadorów przypadły osobom z nowych krajów to znaczy z Litwy i Węgier. Marcin Zaborowski wyjaśnia, że do dotychczasowe przepisy uniemożliwiały obsadę unijnych stanowisk dyplomatycznych przez urzędników z nowych krajów Unii. Według niego, największą przeszkodą był staż konieczny do ubiegania się takie stanowisko.

Ryszarda Formuszewicz podkreśla, że brak wśród unijnych ambasadorów wynika też z oszczędności jakie wprowadzono dla unijnej dyplomacji. Od pewnego czasu niewiele jest nowych stanowisk do objęcia.

W wyniku wejścia w życie Traktatu z Lizbony Unijna dyplomacja zmieniła swoją strukturę. Powstała Europejska Służba Działań Zewnętrznych. Ta zmiana struktury ma być korzystna dla Polski.

Z raportu PISM wynika, że unijni dyplomaci w 92 procentach wywodzili się z krajów starej Unii, najmocniejszą reprezentację miała Belgia. Polaków zatrudnionych w unijnej służbie dyplomatycznej było zaledwie 36.

Unijni dyplomaci pracujący w Afryce, Azji czy Ameryce Południowej bardzo często nie znali języka kraju, w którym pracowali, przy obsadzie placówek w dawnych państwach Związku Radzieckiego nie wzięto pod uwagę związków historycznych, znajomości realiów politycznych często znajomości języka. Żaden z przedstawicieli Unii w państwach arabskich nie znał języka arabskiego.