W Oddziale Sztuki Nowoczesnej Muzeum Narodowym w Gdańsku otwarta zostanie w niedzielę wystawa 150 obrazów Erwina Elstera. To pierwsza w Polsce wystawa monograficzna tego malarza, który u szczytu kariery artystycznej był w latach dwudziestych XX wieku.
"Malarstwo Erwina Elstera to głównie dzieła postimpresjonistyczne. Artysta był doskonałym akwarelistą, najchętniej malował architekturę polskich miast. Nie stronił też jednak od portretów i aktów" - powiedział PAP kustosz wystawy Wojciech Zmorzyński.
Pokazywane na wystawie obrazy Elstera pochodzą ze zbiorów prywatnych, przede wszystkim rodzinnych.
Najlepszy okres artystyczny Erwina Elstera (1887-1977) jest związany z Poznaniem. Jako organizator Grupy Artystów Plastyków "Świt" w latach 1921-1927 brał udział w ekspozycjach w najbardziej prestiżowych tamtejszych galeriach, a jego twórczość była omawiana przez opiniotwórczą krytykę. Artysta był w tym czasie także wykładowcą w Państwowej Szkole Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Poznaniu.
Na początku lat 20. Elster zbliżył się w swojej twórczości do malarstwa formistów. Poszukiwał jednocześnie własnej formuły, tworząc obrazy bardzo ekspresyjne, o mocnej konstrukcji. Takie kompozycje jak "Autoportret" (1921 r.), "Synek" (1921 r.), "Flisacy" (1922 r.), czy "Rybak" (1926 r.) należą do jego najwybitniejszych prac z tego okresu. Podobnie jak cykl akwarel z Saint-Tropez, wykonanych w czasie pobytu artysty we Francji w 1925 roku - elementy architektoniczne w pejzażach uległy tu uproszczeniu i geometryzacji.
W latach 30. XX wieku, które przyniosły w Polsce modę na malarstwo wywodzące się z tradycji impresjonizmu i postimpresjonizmu, oparte na czystej grze kolorystycznej, Elster dał się unieść tej fali koloryzmu. Ślady tego sposobu malowania były jednak widoczne w twórczości Elstera już wcześniej - potrafił bowiem rozjaśnić paletę oraz nasycić kolor światłem, tak jak w malarstwie akwarelowym.
Po II wojnie światowej Elster zaangażował się w odbudowę życia artystycznego w Poznaniu, gdzie m.in. podjął pracę w szkolnictwie wyższym.
W tamtym czasie wraz ze studentami poznańskiej PWSSP wyjeżdżał na Dolny Śląsk. Efektem tych podróży były liczne akwarele przedstawiające tamtejsze miasteczka, m.in. Bystrzycę Kłodzką, Świdnicę, Kłodzko, Paczków. Obrazy z panoramami, ulicami, zabytkami oraz budowlami industrialnymi tych miejscowości są pełne światła, o ekspresyjnej kresce i plamie.
W połowie lat 50. Elster po zamknięciu Wydziału Architektury poznańskiej Szkoły Inżynierskiej, gdzie był kierownikiem Katedry Rysunku Odręcznego, przeniósł się do Gdańska, gdzie spędził resztę życia, nadal tworząc i pracując jako nauczyciel akademicki na Politechnice Gdańskiej.
Wystawa malarstwa Erwina Elstera potrwa do końca lutego 2011 r. (PAP)
rop/ je/
