Na Cmentarzu Wojskowym na warszawskich Powązkach złożono prochy Andrzeja Wolskiego ps. "Jur". Zmarły w kwietniu w Kanadzie Wolski był ostatnim żyjącym uczestnikiem Akcji pod Arsenałem, podczas której żołnierze Szarych Szeregów odbili z rąk Gestapo Jana Bytnara ps. "Rudy".
"Andrzej był wspaniałym człowiekiem. Walczył w Powstaniu, zdobył sobie autorytet kolegów, a po pięciu latach więzienia potrafił zebrać się w sobie i skończył studia. Został profesorem, do dziś dobrze wspominanym w wielu uczelniach w Afryce i Kanadzie. Wzorujcie się na takich ludziach, jak Andrzej Wolski" - powiedział do młodych ludzi podczas pogrzebu były członek Szarych Szeregów, Tadeusz Sułkowski. Przez dziewięć miesięcy siedział on z Wolskim w jednej celi więziennej.
Pogrzeb poprzedziła msza św. żałobna w kościele pod wezwaniem św. Karola Boromeusza na cywilnych Powązkach. Podczas mszy i na cmentarzu obecne były poczty sztandarowe: batalionu "Zośka", hufca harcerskiego z Celestynowa, gdzie w czasie wojny walczył Wolski, a także sztandar 1. Pułku Specjalnego Komandosów z Lublińca, który odziedziczył tradycje batalionu AK "Zośka".
Kazanie wygłosił ks. Henryk Kietliński, kapelan Szarych Szeregów. "Żegnamy człowieka o wymiarze światowym" - powiedział ks. Kietliński, nawiązując do kariery naukowej Wolskiego. Ks. Kietliński dodał też, że Andrzej Wolski był człowiekiem mocnym duchem, którego nie złamało uwiezienie przez komunistyczne organy bezpieczeństwa. Podkreślił, że Wolski powinien być pamiętany ze względu na swoją miłość do ojczyzny i rodziny.
Urnę z prochami zmarłego złożono, z towarzyszeniem honorów wojskowych, w Panteonie Polski Podziemnej na Powązkach Wojskowych. Po złożeniu urny oddana została trzykrotna salwa honorowa.
Andrzej Wolski urodził się 5 października 1924 r. w Warszawie. Zmarł 28 kwietnia br. w Montrealu, w Kanadzie. Był harcerzem, żołnierzem Szarych Szeregów(konspiracyjna nazwa organizacji Związku Harcerstwa Polskiego w czasie okupacji - PAP) i Armii Krajowej. W 1949 r. został aresztowany przez komunistyczny Urząd Bezpieczeństwa.
W chwili wybuchu wojny Wolski był absolwentem gimnazjum. Naukę kontynuował w systemie tajnego nauczania i w 1943 r. uzyskał świadectwo dojrzałości. Następnie rozpoczął naukę w tajnej Państwowej Szkole Technicznej w Warszawie.
W konspiracji działał od roku 1939. Wstąpił najpierw do Szarych Szeregów, a później do AK. Walczył w batalionie "Zośka". Był uczestnikiem Akcji pod Arsenałem, podczas której żołnierze Szarych Szeregów odbili z rąk Gestapo harcmistrza Jana Bytnara ps. "Rudy" i 25 innych więźniów politycznych. Wolski był w grupie "Ubezpieczenie". W chwili akcji był najmłodszym jej uczestnikiem.
W 1944 r. po upadku Powstania trafił do niemieckiej niewoli w Sandbostel. Po wyswobodzeniu obozu wyjechał do Francji, ale w 1946 r. wrócił do Polski. Trzy lata później został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa, osądzony i skazany na 10 lat więzienia. Zwolniony w 1954 r. podjął studia na Politechnice Warszawskiej.
W 1970 r., zamieszkał w Kanadzie, gdzie był profesorem na Universite de Moncton, po czym, jako dziekan, stworzył Wydział Elektryczny w Ecole de Technologie Superieur na Universite du Quebec de Montreal. Pracował również na uniwersytecie w Kinszasie, w Zairze, oraz na uniwersytetach w Senegalu, Gabonie i Ruandzie. W latach 1990-1996 piastował stanowisko prezesa Kongresu Polonii Kanadyjskiej.
Swoje wspomnienia z czasów wojny opisał w książkach: "Akcja Celestynów" (o akcji zdobycia w Celestynowie pod Warszawą pociągu transportującego więźniów), "Drzwi bez klamki" (wspomnienia z więzienia mokotowskiego), "Powolne konanie" (wspomnienia z więzienia w Rawiczu).
Wolski był wielokrotnie odznaczony, m.in. Krzyżem Walecznych, Krzyżem Armii Krajowej i Warszawskim Krzyżem Powstania.(PAP)
maz/ abe/ hes/
