Wyjechali z Izraela. 140 tys. nie wróci

Od początku okupacji Zachodniego Brzegu po wojnie sześciodniowej z 1967 roku do wejścia w życie porozumień o powstaniu Autonomii Palestyńskiej w 1994 roku Palestyńczycy, którzy chcieli wyjechać za granicę przez Jordanię musieli zostawić soje dokumenty na izraelskich posterunkach granicznych. W zamian otrzymywali kartę pozwalającą im na wyjazd. Jednak dokument ten był ważny przez trzy lata i można go było przedłużyć o rok tylko trzykrotnie.

Ludzie, którzy nie wrócili na Zachodni Brzeg w przewidzianym terminie, byli kwalifikowani jako osoby nie będące już mieszkańcami - podaje _ Haarec _ dodając, że dokumenty ministerstwa sprawiedliwości Izraela nie zawierają żadnej informacji, iż Palestyńczycy byli powiadamiani o takiej procedurze.

Palestyńczycy mogli wrócić do domów jeszcze sześć miesięcy po wygaśnięciu karty pozwalającej na przekroczenie granicy, odwołując się do izraelskiej komisji.

Pytany przez _ Haareca _ generał rezerwy Danny Rothschild, były koordynator izraelskich działań na terytoriach palestyńskich między 1991 a 1995 rokiem, twierdzi, że nie był informowany o tej procedurze. _ - Jeśli nie informowali mnie w tamtym czasie, to można sobie wyobrazić, że mieszkańcy terytoriów okupowanych również nie byli informowani _ - uważa były wojskowy.

Jak pisze _ Haarec _ obecnie podobna procedura jest stosowana wobec mieszkańców Jerozolimy Wschodniej. Palestyńczycy, którzy mają status mieszkańców i w przeciwieństwie do swoich rodaków z Zachodniego Brzegu posiadają izraelskie dokumenty tożsamości, tracą prawo do powrotu, jeśli przebywają za granicą dłużej niż siedem lat