Aż 62 proc. Polaków deklaruje, że przejdzie na emeryturę tak szybko, jak będzie to możliwe - wynika z badania na panelu Ariadna, zleconego przez WP i money.pl.
Odsetek takich odpowiedzi jest jeszcze większy w przypadku osób powyżej 45. roku życia. Najniższy zaś wśród osób w wieku 18-24 lata. Można więc powiedzieć, że zapał do pracy do późnej starości maleje wraz z wiekiem.
Co interesujące, podobne badanie przeprowadził niedawno portal ciekaweliczby.pl. Wynika z niego, że sytuacja zmienia się, jeśli w pytaniu zaznaczymy związek wieku przejścia na emeryturę i wysokości świadczenia. Wtedy ponad połowa pytanych (54 proc.) deklaruje, że wolałaby dalej pracować po osiągnięciu wieku emerytalnego, żeby mieć wyższą emeryturę.
Dłuższa praca popłaca. Według Instytutu Emerytalnego każdy rok pracy po osiągnięciu wieku emerytalnego zwiększa wysokość emerytury o 8-12 proc.
Tylko 33 lata pracy
Z wyliczeń money.pl wynika, że przy przeciętnych zarobkach przejście na emeryturę rok później oznacza wzrost świadczenia emerytalnego o ponad 200 zł. A pięć lat później - nawet o 1800 zł brutto dla mężczyzn i o 1400 zł brutto dla kobiet.
Mimo niewątpliwych korzyści materialnych, w porównaniu z mieszkańcami wielu krajów Unii Europejskiej pracujemy krótko. Statystyczny młody Polak spędzi na rynku pracy 33 lata, podczas gdy jego koledzy z Zachodu będą aktywni zawodowo niemal o dekadę dłużej.
Przecięty młody Islandczyk ma dziś przed sobą niemal 46 lat pracy zawodowej i dopiero później trafi na emeryturę. Przeciętny Szwed na rynku pracy spędzi z kolei 42 lata.
Na to, jak długo pracują obywatele różnych krajów, wpływa wiele czynników. Jednym z nich jest długość życia, a także liczba lat przeżytych w zdrowiu. Pod tym względem odstajemy od Europy Zachodniej.
Długowieczne Hiszpanki
Mieszkaniec Unii Europejskiej, który dożył 65. roku życia, może spodziewać się przeżycia dalszych 20 lat. Tyle wynosi średnia dla wszystkich krajów Wspólnoty. Oczywiście występują znaczne różnice między regionami, co widać na poniższej mapie. Im ciemniejszy odcień niebieskiego, tym lepiej.
Największą oczekiwaną długości życia w wieku 65 lat odnotowano w paśmie regionów biegnących od północnej Hiszpanii przez zachodnią i południową Francję do północnych i centralnych Włoch, a także w północno-zachodniej Grecji.
Szczególnie długowieczne są Hiszpanki z Madrytu. Po skończeniu 65. roku życia mogą liczyć, że przeżyją jeszcze średnio 25,1 roku, czyli dożyją dziewięćdziesiątki. To rekord wśród kobiet.
Według statystyk mieszkanki Madrytu będą żyć średnio prawie 8 lat dłużej niż mieszkanki regionu Severozapaden na północy Bułgarii, który znajduje się na końcu rankingu wśród krajów UE.
Rekord wśród mężczyzn należy natomiast do mieszkańców francuskiej Korsyki, którzy po skończeniu 65. roku życia mogą spodziewać się, że przeżyją średnio jeszcze 21 lat, czyli dożyją 86 lat. To o ponad 7 lat więcej niż mężczyźni ze znajdującego się na końcu rankingu węgierskiego regionu Eszak-Magyarorszag.
Rekordziści z Podkarpacia i Warszawy
W porównaniu z Europą Zachodnią Polska wypada dość blado. Na tle kraju wybija się Podkarpacie i Warszawa, gdzie średnia oczekiwana długość życia po skończeniu 65 lat wynosi 19,1 lat. W rankingu przodują też województwa małopolskie i podkarpackie, z wynikiem ponad 18,5 roku.
Kobiety z podkarpackiego, które skończyły 65 lat, mogą liczyć, że dożyją średnio 86 lat. To wynik o 1,5 roku lepszy niż w przypadku mieszkanek lubuskiego czy łódzkiego.
Rekordzistami wśród mężczyzn też są mieszkańcy Warszawy. Po skończeniu 65 lat mogą liczyć, że średnio dożyją prawie 82 lat. To wynik o prawie dwa lata lepszy niż w przypadku mężczyzn z warmińsko-mazurskiego, którzy znaleźli się na końcu rankingu.
Warto dodać, że w Polsce z roku na rok przybywa osób, które mają więcej niż 100 lat. Obecnie ZUS wypłaca świadczenia honorowe dla 2,2 tys. stulatków. To o 200 więcej niż jeszcze w 2018 roku.
Co ciekawe, oczekiwana długość życia po skończeniu 65 lat wynosi w Polsce 83,2 lata i jest większa od oczekiwanej wartości życia w chwili urodzenia (77,7 lat).
Sukces, ale niepełny
Od początku tego wieku oczekiwana wartość życia po skończeniu 65 lat, czyli w wieku emerytalnym dla mężczyzn, wydłużyła się o dwa lata. Z jednej strony odnieśliśmy sukces, jeżeli chodzi o średnią długość życia. Natomiast liczba lat przeżytych w zdrowiu wciąż jest w Polsce zbyt mała.
– Dzieje się tak przede wszystkim z powodu niezbyt zdrowego trybu życia, kłopotów z dostępem do świadczeń zdrowotnych, w tym do świadczeń zapewniających sprawność, m.in. do rehabilitacji – ocenia Wojciech Wiśniewski z think tanku Public Policy.
Zdaniem Wiśniewskiego zły stan zdrowia to jeden z powodów dużej presji społecznej na brak podniesienia wieku emerytalnego. Ekspert zwraca też uwagę, że statystyczny mężczyzna w Szwecji, która należy do państw o najbardziej rozwiniętych systemach ochrony zdrowia, przeżywa w zdrowiu tyle, ile jego polski kolega w ogóle.
