Pracownicze Plany Kapitałowe już pewne. Liczymy, ile można zyskać na starość z PPK

Sejm w czwartek wieczorem przyjął rządowy projekt ustawy o Pracowniczych Planach Kapitałowych. Ustawa, która jest jednym z filarów Planu Morawieckiego, oznacza rewolucję w oszczędzaniu na starość i obejmie ponad 11 mln osób.

PiS chce zapisać wszystkich pracujących Polaków do Pracowniczych Planów Kapitałowych. Mniejsza pensja co miesiąc, ale więcej pieniędzy na "jesień życia" - takie są założenia programu. W ramach Pracowniczych Planów Kapitałowych to pracownik, pracodawca i państwo mają wspólnie zrzucać się na finansową przyszłość Polaków. Co to w zasadzie oznacza? Postanowiliśmy policzyć, ile na odkładaniu części pensji mogą zyskać pracownicy.

Zarabiasz 3 tys. zł brutto? Przez 45 lat w Pracowniczych Planach Kapitałowych uzbierasz 196 tys. zł. To zagwarantuje podniesienie świadczenia na starość o 1,8 tys. zł.

Zarabiasz co miesiąc 4 tys. zł i do emerytury masz 30 lat? W PPK pojawi się 117 tys. zł. To przez 10 lat pobierania emerytury pozwoli mieć w portfelu o ponad 1 tys. zł więcej. Na swoją starość odłożysz 58 tys. zł, pracodawca dorzuci 44 tys. zł. Udział państwa to 14 tys. zł.

Masz 55 lat, za 10 lat wybierasz się na emeryturę i zarabiasz 5 tys. zł brutto? W PPK w tym czasie odłożyć możesz 29 tys. zł. To podniesie emeryturę o blisko 300 zł. Ty odłożysz 15 tys. zł, pracodawca dołoży 11 tys. zł, państwo 3 tys. zł.

Zobacz także: Rewolucja emerytalna coraz bliżej. Sejm przyjął ustawę o Pracowniczych Planach Kapitałowych

Pracownicze Plany Kapitałowe zaczną działać od 1 lipca 2019 roku.

W pierwszej kolejności do PPK trafią ci, którzy pracują w firmach zatrudniających ponad 250 osób. Co pół roku programem będą obejmowane kolejne firmy. Od 1 stycznia 2020 roku PPK pojawi się w firmach zatrudniających 50 osób. Od połowy 2020 roku program obejmie firmy mające tylko 20 pracowników. Od 2021 roku PPK pojawi się również w firmach z kilkoma pracownikami i jednostkach administracji publicznej.

Co warto pamiętać? PPK nie są powiązane ściśle z emeryturą. To program oszczędnościowy, który będzie obok systemu. Idea jest jednak taka, że pieniądze będą wykorzystywane właśnie na starość. Z PPK można zrezygnować wcześniej, choć wtedy straci się środki od państwa i będzie trzeba zapłacić podatek dochodowy od zysków.

Wbrew pozorom przedstawienie konkretnych danych wcale nie jest proste. Kapitał zgromadzony w ramach Pracowniczych Planów Kapitałowych przez wszystkie lata będzie pracował - pieniądze będą inwestowane przez Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych. I to właśnie od stopy zwrotu z tych inwestycji sporo zależy. Utrzymanie jej na stałym poziomie przez taki okres czasu nie jest łatwe - w światowej gospodarce mogą się pojawić i gorsze, i lepsze okresy.

Jednocześnie Pracownicze Plany Kapitałowe dla większości Polaków będą programem oszczędnościowym na blisko 40 lat. A przecież - skoro składki odprowadzane są od pensji - w takim czasie będą się znacznie zmieniać. Przez cztery dekady pensje po prostu urosną (nawet, jeżeli nie pójdzie za tym siła nabywcza, a po prostu zareagują na wzrost cen). I o tym warto pamiętać - 2 tys. zł za 40 lat nie oznacza 2 tys. zł dziś. Najłatwiej to pokazać na przykładzie - gdyby dzisiejsza pensja minimalna 2100 zł była podnoszona przez 40 lat o 2 proc. co roku, to dojdzie po takim czasie do ponad 4 tys. zł. A przecież wciąż to będzie pensja minimalna, podążająca za rosnącymi cenami.

Zobacz także: Pracownicze Plany Kapitałowe w praktyce. Mniejsza pensja co miesiąc, ale więcej pieniędzy na starość

Jak liczyliśmy? W stosunku do analiz Ministerstwa Finansów, przyjęliśmy ostrożne założenia. I tak uznaliśmy, że pensja osoby odkładającej w PPK będzie rosła w tempie 2 proc. w ciągu roku. Co warto dodać - symulacja nie zakłada zmiany pracy lub okresu bezrobocia. Roczna stopa zwrotu z inwestycji pieniędzy z PPK została ustawiona na poziomie 2 proc. To również ostrożne podejście - zwykle resort zakłada 3.

Jednocześnie założyliśmy, że i kobiety, i mężczyźni będą pracować do 65. roku życia. Dlatego w sumie powstały trzy symulacje - dla osoby, która ma 20 lat, dziś zaczyna pracę i ma przed sobą 45 lat odkładania, dla 35-letniej osoby z perspektywą 30 lat pracy i dla 40-letniej osoby, która ma przed sobą 25 lat odkładania. Jednocześnie przyjęliśmy, że zgromadzony kapitał będzie wypłacany przez 10 lat - czyli zostanie przekazany seniorowi w 120 ratach. Taki układ gwarantuje zwolnienie od tzw. podatku Belki i jest sugerowany przez twórców rozwiązania.

I tak najbardziej skorzystać na PPK mogą ci, którzy będą odkładać jak najdłużej. Po pierwsze uzbierają spory kapitał własny, po drugie sporo dołoży pracodawca, a po trzecie czas inwestycji będzie dłuższy.

źródło: obliczenia własne money.pl

20-latek, który będzie pracował do 65. roku życia i cały czas odkładał na PPK, może liczyć nawet na 155 tys. zł oszczędności. Tyle uzbiera, gdy będzie cały czas pracował za pensję minimalną 2250 zł (rosnącą co roku o 2 proc.). Na starość w ratach otrzyma 1480 zł dodatku, a to będzie stanowić 19 proc. jego ostatniej pensji. Jeżeli przez tyle samo lat będzie pracował za 4 tys. zł, to odłoży 251 tys. zł. To zagwarantuje mu 2399 zł dodatku (stanowiącego 17 proc. jego ostatniej pensji).

Druga tabela idealnie pokazuje, jak bardzo długość czasu odkładania wpływa na świadczenie. Osoba, która zacznie Pracowniczy Plan Kapitałowy i ma dziś 30 lat (a więc 35 lat pracy), odłoży znacznie mniej. Odkładając drobny procent z pensji minimalnej, uzbiera 95 tys. zł. To zagwarantuje 908 zł dodatku, co będzie stanowić 15 proc. ostatniej pensji. Pracując z kolei za 4 tys. zł w sumie po 35 latach na koncie PPK pojawi się kwota 154 tys. zł. To daje 1472 zł dodatku do emerytury, co stanowi 14 proc.

Trzecia tabela z kolei pokazuje, ile odłoży dzisiejszy 40-latek. Przez 25 lat pracy za 3 tys. zł brutto na koncie pojawi się 68 tys. zł oszczędności. A warto podkreślić, że z pensji na rękę co miesiąc będzie odpływać zaledwie 60 zł. Taka kwota na starość pozwoli na 10 lat rat po 649 zł. To około 11 proc. ostatniej pensji.

O co chodzi w Pracowniczych Planach Kapitałowych? System zakłada, że do PPK zostaną zapisani wszyscy pracujący Polacy w wieku od 19 do 55 lat. W sumie to aż 11 mln osób - 9 mln pracujących w sektorze prywatnym, 2 mln w sektorze publicznym. Do PPK będą podłączani wszyscy zatrudnieni, za których odprowadzane są składki na ubezpieczenie emerytalne - niezależnie od formy zatrudnienia.

Zobacz także: Pracownicze Plany Kapitałowe. Rząd PiS planuje rewolucję w emeryturach, zmiany odczują wszyscy

Co ważne, do programu zapis będzie automatyczny, ale z możliwością rezygnacji z programu. Jest to więc program dobrowolny dla pracowników. By nie uczestniczyć w PPK, trzeba będzie złożyć odpowiednie dokumenty w miejscu zatrudnienia. Deklarację trzeba będzie ponawiać co cztery lata.

Pracodawcy będą z kolei musieli zapewnić PPK i się przygotować do zmian. Najpierw muszą znaleźć Towarzystwo Funduszy Inwestycyjnych, które zajmie się zarządzaniem pieniędzmi. Później będą podpisywać z TFI umowy w imieniu chętnych pracowników. Eksperci przewidują, że TFI do czasu startu programu przygotują pełen pakiet usług związanych z prowadzeniem PPK, co ma ułatwić pracodawcom życie.

Od momentu zapisu od pensji pracownika będzie pobierany drobny procent. Ma to być przynajmniej 2 proc. z pensji brutto - ale pobierane już od pensji netto. Przykład - zarabiając 3000 zł brutto, na PPK przeznaczymy 60 zł miesięcznie. Ale to nie koniec. Na miesięczną składkę zrzuci się też pracodawca. On w podstawowej wersji dołoży od siebie 1,5 proc. liczone również od pensji brutto (czyli w tym wypadku 45 zł). Tutaj jednak stawka będzie jego dodatkowym kosztem zatrudnienia. Do tego co roku do oszczędności dorzuci się państwo w kwocie 240 zł (czyli 20 zł miesięcznie).

Trzeba pamiętać, że składka pracownicza będzie pobierana od wypłaty na rękę. To znaczy, że na koncie co miesiąc zobaczymy mniej. Pieniądze trafią właśnie na oszczędności. Zarówno składkę pracownika, jak i pracodawcy można podnieść do łącznych 8 proc. wynagrodzenia (4 proc. od pracownika, 4 proc. od pracodawcy). Stać się tak jednak może tylko za zgodą samego zainteresowanego.

źródło: obliczenia własne money.pl

Jak wygląda możliwość wypłaty? Plan Kapitałowy rozpisany jest do 60. lub 65. roku życia i to w tym momencie każdy odkładający będzie postawiony przed wyborem. Może zdecydować się na jednorazową wypłatę 25 proc. zgromadzonych pieniędzy - i nie będzie musiał opłacić żadnego podatku. Z kolei pozostałe 75 proc. zebranych środków może rozłożyć na raty w okresie przynajmniej 10 lat. W ten sposób i od tej kwoty nie będzie musiał opłacać podatków.

Może się zdecydować na wypłatę 100 proc. zgromadzonych środków. Jednak w tym układzie będzie musiał opłacić podatek od zysków kapitałowych w wysokości 19 proc.

Jest również możliwość zerwania oszczędzania w trakcie - wtedy jednak do wycofania są tylko środki wpłacone przez pracownika i część wpłat pracodawcy. Wszystkie premie od państwa trzeba zwrócić i do tego opłacić podatek. Można oczywiście również zbierać dalej i do sprawy wrócić w momencie przejścia na emeryturę.

Oczywiście zebraną kwotę można również rozłożyć na więcej rat lub zdecydować się na dożywotnie wypłaty.

Do tego przewidziany został dostęp do środków w trakcie programu, na cele inne niż emerytura. Pieniądze można wykorzystać na wpłatę udziału własnego przy zakupie jednego mieszkania. Trzeba je jednak zwrócić. Po okresie 5 lat karencji (przerwy) oszczędzający będzie miał 10 lat na spłatę środków. 25 proc. zebranych pieniędzy może być wykorzystane w przypadku poważnych problemów zdrowotnych oszczędzającego lub jego rodziny.

Masz newsa, zdjęcie lub filmik? Prześlij nam przez * *dziejesie.wp.pl