CDS to skrót od Credit Default Swap. Oznacza pochodny instrument kredytowy. To specjalny kontrakt, umowa między dwoma stronami. Jeśli jedna ze stron posiada wierzytelność związaną np. z kredytem, obligacjami może ograniczyć ryzyko kredytowe. Druga strona decyduje się przejąć takie ryzyko w zamian za zapłatę. Pierwsza strona* kontraktu CDS* jest więc "sprzedawcą ryzyka", który "kupuje zabezpieczenie", a druga strona kupuje ryzyko, stając się "dostawcą zabezpieczenia".
Specyfika instrumentów CDS
Swap kredytowy to transakcja pozagiełdowa. Odbywa się ona na rynku OTC (Over the counter market). Przed laty takie transakcje rozliczano gotówkowo. Obecnie jednak na rynku są instrumenty, których dostawa odbywa się po tym, jak zostanie zrealizowana muzyczna dostawa instrumentów bazowych.* Transakcja CDS* pozwala przenieść ryzyko niewypłacalności. Bank płaci bowiem jednej ze stron premię. Jest to zazwyczaj określona liczba punktów bazowych liczonych od wartości nominalnej kontraktu. Z drugiej strony bank będzie mógł otrzymać płatność wyłącznie w momencie, gdy dojdzie do określonego zdarzenia kredytowego z udziałem dłużnika.
Instrumenty CDS, ze względu na fakt, że są rozliczane poprzez rynek OTC, podlegają codziennej wycenie. Instrumentem bezpośrednio powiązanym z CDS jest dług korporacyjny albo państwowy. CDS pozwala kupić zabezpieczenie, nawet jeśli nie mamy w portfelu wskazanych wcześniej instrumentów powiązanym.
Kto kupuje CDS?
Szczególnym zainteresowaniem CDS może cieszyć się wśród kredytodawców, którzy chcą ograniczyć ryzyko kredytowe. W innym przypadku zainteresowanym CDS może być np. nabywca obligacji korporacyjnych, który chce ograniczyć ryzyko niewypłacalności emitenta obligacji.
Odpowiednie zarządzanie ryzykiem jest ważnym elementem dla banków. Wszystko przez przepisy, które nakładają na te instytucje obowiązek tzw. adekwatności kapitałowej. Oznacza to, że bank musi utrzymywać kapitał własny na określonym poziomie. Im bardziej ryzykowny portfel kredytowy, tym więcej kapitału musi mieć bank. Poprzez kupowanie CDS bank może zmniejszyć konieczność gromadzenia kapitału, bo zmniejsza ryzyko kredytowe. Dlatego CDS są rozliczane przede wszystkim przez banki.
Elementy CDS
W przypadku CDS mamy do czynienia z wystawcą, czyli podmiotem, który jest zobowiązany do świadczenia pieniężnego w sytuacji, jeśli dojdzie do określonej "okoliczności kredytowej”. Nabywca CDS zobowiązany jest do tego, ze będzie płacić co pewien czas, określone kwoty na rzecz sprzedawcy CDS.
Kontrakt CDS ma z reguły bardzo zindywidualizowany charakter. Zwykle zawiera jednak kilka podstawowych elementów:
- określenie stron, które podpisują kontrakt;
- określenie przedmiotu należności;
- określenie okoliczności kredytowej, której dotyczy kontrakt, np. upadłość kredytobiorcy;
- czas, na jaki zawierany jest kontrakt;
- określenie sumy odszkodowania, którą sprzedawca CDS zapłaci kupującemu, jeśli zaistnieją okoliczności kredytowe.
W przypadku CDS na początku jego wartość równa się zero. Kontrahenci wymieniają między sobą nie wartość swapu, ale przepływy pieniężne. Zależne są one od tego, co zostało ustalone między stronami. Nabywca kupuje zabezpieczenie przed ryzykiem kredytowym. Następnie zajmuje krótką pozycję w ryzyku kredytowym.