Przed zmianą przepisów wymiar urlopu wypoczynkowego pracownika, którego staż pracy był krótszy niż 6 lat, wynosił 18 dni. Urlop w takim wymiarze nie odpowiadał standardom prawa UE, ponieważ był krótszy niż 4 tygodnie. Dlatego przepisy Kodeksu pracy zostały dopasowane do norm unijnych, zgodnie z którymi od teraz minimalny wymiar urlopu wypoczynkowego nie może być krótszy niż 4 tygodnie. „Regulacja ta jest korzystna dla pracowników z krótkim stażem pracy” – komentuje Monika Frączek, specjalista prawa pracy, na łamach poradnika „Personel od A do Z. Prawo Pracy”.
Obecnie urlop wypoczynkowy przysługuje w wymiarze:
- 20 dni – jeżeli pracownik jest zatrudniony krócej niż 10 lat lub
- 26 dni – jeżeli pracownik jest zatrudniony 10 lat i więcej.
„Nowe przepisy uzależniają wymiar urlopu wypoczynkowego od wymiaru czasu pracy, w którym pracownik jest zatrudniony” – mówi ekspert prawa pracy, Monika Frączek, jedna z autorek poradnika „Personel od A do Z. Prawo Pracy”. „Oznacza to, że długość urlopu ustala się proporcjonalnie do czasu pracy tego pracownika, biorąc za podstawę wymiar urlopu, czyli 20 lub 26 dni, w zależności od stażu pracy”.
Mechanizm ustalania długości urlopu wypoczynkowego ilustruje poniższy przykład:
- Pracownik posiadający 2-letni staż pracy i zatrudniony na ½ etatu ma prawo do 10 dni urlopu w roku kalendarzowym:
1/2 x 20 = 10
- Pracownik posiadający 10 lat stażu pracy i zatrudniony na ¾ etatu ma prawo do 20 dni urlopu w roku kalendarzowym:
3/4 x 26 = 19,5 = 20
- Pracownik posiadający 3-letni staż pracy i zatrudniony na 3/5 etatu ma prawo do 12 dni urlopu w roku kalendarzowym:
3/5 x 20 = 12.
Przypominamy, że obowiązujące teraz przepisy dopuszczają zaokrąglenie w górę niepełnego dnia urlopu do pełnego dnia, jednak zaokrąglenie to jest dopuszczalne jedynie w przypadku ustalania:
- urlopu pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy,
- wymiaru urlopu proporcjonalnego.
Ostatnie zmiany dotyczą również równoległego zatrudnienia.
„W przypadku gdy pracownik pozostaje w dwóch lub więcej stosunkach pracy, do okresu zatrudnienia, od którego zależy wymiar urlopu, wlicza się także okres poprzedniego nie zakończonego zatrudnienia w części przypadającej przed nawiązaniem drugiego lub kolejnego stosunku pracy. Oznacza to, że nie wlicza się całego okresu zatrudnienia pracownika w tzw. dodatkowym miejscu pracy, a tylko tę część, która nie pokrywa się z okresem zatrudnienia u obecnego pracodawcy”. – przypomina Monika Frączek, ekspert poradnika „Personel od A do Z. Prawo Pracy”.