Zasady wystawiania dowodu OT
Dowód OT musi być wystawiony z datą, w której został faktycznie przyjęty środek trwały do użytku. Pozwala też w sposób właściwy rozliczyć początek odpisów amortyzacyjnych. Zgodnie z polskimi przepisami OT musi być rzetelny, a także kompletny.
Podstawowe elementy OT:
- rodzaj dowodu i jego numer;
- dane podmiotu, który wystawia dokument, będzie to tylko dostawca lub wykonawca, a także jednostkę, która tego przedmiotu będzie używać;
- nazwa, wartość początkowa środka trwałego i jego charakterystyka;
- data wystawienia dowodu i data przyjęcia środka trwałego;
- podpis wystawcy dowodu;
- polecenie księgowania.
Dokument OT może też zawierać dodatkowe informacje. Przede wszystkim chodzi tu o wpisanie metody amortyzacji, a także roczną stawkę, by ustalić wartość odpisów amortyzacyjnych.
Amortyzacja może być liniowa, degresywna albo jednorazowa. Każda z tych metod jest związana z odmiennymi zasadami stosowania. Amortyzacja jednorazowa stosowana jest zwykle w przedmiotach o wartości mniejszej niż 3.500 zł lub w ramach pomocy de minimis.
Jeśli jakiś przedmiot ma wartość, która nie przekracza 3500 zł, to nie trzeba go wprowadzać do ewidencji środków trwałych, a także amortyzacji.
Jak ustala się wartość początkową środka trwałego?
Wartość początkowa to najczęściej cena nabycia. Wynika ona z faktury, rachunku albo umowy. Wartość początkową środka trwałego, który jest wytworzony samodzielnie, określa się na podstawie cen nabycia produktów użytych do produkcji. Mogą nim być rzeczowe składniki majątku i usługi obce, koszty wynagrodzeń.
Wyceniając taką wartość, nie bierzemy pod uwagę pracy własnej i kosztów związanych z ogólnym zarządem. Nie bierze się też pod uwagę kosztów sprzedaży i innych kosztów operacyjnych.
A co jeśli środek trwały został wprowadzony z majątku prywatnego? Wtedy powinno się obliczyć wartość początkową na podstawie dowodu zakupu. Jeśli takiego dowodu nie ma, to bierzemy pod uwagę cenę rynkową. Wycena nie może różnić się znacząco od cen rynkowych.
Wartość początkowa środka trwałego otrzymanego w darowiźnie
Jeśli mamy ustalić wartość środka trwałego, który został otrzymany w darowiźnie, to musimy ustalić ją, biorąc pod uwagę wartości rynkowej z dnia nabycia. Jeśli umowa darowizny określa, że cena dobra jest niższa od rynkowej, to właśnie taką wartość trzeba wziąć pod uwagę.
Nie wolno zapomnieć o tzw. poleceniu księgowania, gdzie trzeba podać symbol klasyfikacji rodzajowej.