Ale nie każdego. Komu przysługuje i jak taki ekwiwalent jest obliczany?
Urlop wypoczynkowy
Każdy pracownik zatrudniony na umowę o pracę ma prawo do urlopu wypoczynkowego. Urlop przysługuje co roku i jest odpłatny. Jeśli pracownik ma staż pracy, który wynosi ponad 10 lat, może skorzystać z 26-dniowego wymiaru urlopu. Gdy pracuje krócej niż 10 lat, to ma prawo do 20 dni urlopu.
Zasadą urlopu jest po prostu udzielenie dni wolnych. Wyjątkiem jest ekwiwalent pieniężny. Urlopu udziela się na dni, które normalnie stanowiłyby dni pracy w danym przedsiębiorstwie, czyli również na niedzielę i święta.
Wniosek urlopowy
Żeby otrzymać urlop wypoczynkowy, pracownik musi złożyć wniosek urlopowy. To tak naprawdę on jest zgodą pracodawcy na rozpoczęcie urlopu wypoczynkowego. Przepisy nie precyzują jednak formy takiego dokumentu.
Wniosek urlopowy to propozycja pracownika na termin wykorzystania swojego wolnego. Jeżeli pracownik pomimo złożenia wniosku urlopowego rozpocznie urlop, nie otrzymując na to zgody pracodawcy, stanowi to poważne naruszenie obowiązków pracowniczych. Może się ono skończyć nawet wypowiedzeniem umowy o pracę. Zdarzają się przypadki, że skutkuje to zwolnieniem dyscyplinarnym.
Jeśli cały czas trwa umowa o pracę, to urlop wypoczynkowy musi być wykorzystany albo przeniesiony na następny rok. Ekwiwalent za niewykorzystany urlop może być wypłacony jedynie, gdy wygasa umowa o pracę, a stosunek pracy nie będzie kontynuowany.
Prawo do ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop jest określone w przepisach kodeksu pracy. To forma rekompensaty za niewykorzystany urlop, gdy rozwiązywana jest umowa o pracę.
Jak obliczyć ekwiwalent za urlop?
Żeby obliczyć ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, trzeba skorzystać ze specjalnego współczynnika. Reguły jego obliczania wskazuje rozporządzenie ministra pracy i polityki socjalnej. Od wszystkich dni w roku odejmujemy niedziele i dni wolne. Wynik dzielimy przez 12. Otrzymujemy współczynnik. W sytuacji, gdy pracownik jest zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu, to współczynnik urlopowy ustalany jest proporcjonalnie.
Zawsze stosuje się współczynnik obowiązujący w danym roku. Nawet wtedy, gdy obliczany jest ekwiwalent za urlop zaległy. Prawo do ekwiwalentu pojawia się w momencie wygaśnięcia umowy o pracę. Datą rozliczenia ekwiwalentu jest dzień rozwiązania umowy, a wypłaty ostatni dzień zatrudnienia.
Ekwiwalent pieniężny i rozwiązanie umowy
Gdy pracownik nie wykorzysta urlopu, pracodawca musi wypłacić ekwiwalent. Ekwiwalent pieniężny zamiast urlopu możliwy jest tylko w sytuacji rozwiązania umowy. Nie wolno wypłacić pracownikowi ekwiwalentu, gdy trwa stosunek pracy. W takiej sytuacji trzeba udzielić urlopu.
Żeby obliczyć ekwiwalent za konkretny dzień, trzeba podstawę ekwiwalentu podzielić przez współczynnik. Gdy nadchodzi rozwiązanie umowy, pracownik otrzymuje prawo do ekwiwalentu za urlop bieżący i zaległy.
Jeśli umowa zostanie rozwiązana z powodu śmierci pracownika, to ekwiwalent jest należny małżonkowi, a także innym osobom, które są uprawnione do uzyskania renty rodzinnej po zmarłym pracowniku.