Prowadząc działalność, przedsiębiorca może się spotkać z sytuacją, że określona czynność nie będzie niosła za sobą konieczności wystawienia faktury. Będzie jednak związana z obowiązkiem opodatkowania. Do 2013 roku stosowano faktury wewnętrzne. Nie są już stosowane, zastąpiono je* dokumentem wewnętrznym opodatkowania*.
Kiedy wystawiamy dokument wewnętrzny opodatkowania?
Konieczność wystawienia dokumentu wewnętrznego opodatkowania pojawia się w sytuacji, gdy dochodzi do:
- nieodpłatnego przekazania towarów lub nieodpłatnego świadczenia usług;
- wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT);
- wewnątrzwspólnotowego nabycia usług (import usług z UE);
- zwrotu dotacji, subwencji i innych dopłat.
Jak wykazać podatek na fakturze wewnętrznej?
W przypadku niektórych transakcji występuje obowiązek rozliczenia podatku VAT. Żeby to zrobić, najpierw trzeba wyliczyć taki dokument. Najlepiej zrobić to poprzez fakturę pierwotną, która została wydana przy okazji importu usług albo wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Według przepisów nie ma potrzeby stosowania wprost faktury wewnętrznej.
W przypadku gdy towary przekazuje się na osobiste potrzeby przedsiębiorcy to, co zrozumiałe, podatnik nie ma dokumentu, którego można by użyć za podstawę zapisów księgowych. Żeby więc rozliczyć podatek, trzeba stworzyć dokument wewnętrzny. Pozwoli na to, by dokonać właściwych wyliczeń. Będzie też dowodem zapisu księgowego, a w przyszłości pozwoli łatwiej odtworzyć informacje.
Specyfiką faktury wewnętrznej jest brak odbiorcy. Podatnik wystawia taką fakturę na własne potrzeby. Po to, by udowodnić, że naliczono podatek VAT. Nie ma tu drugiej strony, która jest uprawniona do tego, żeby odliczyć lub zapłacić podatek.
Taką fakturę może wystawić podmiot, który jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT, który posiada numer identyfikacji podatkowej. Rejestracja polega na złożeniu zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej ustawie
Jakie dane na dokumencie wewnętrznym?
Zgodnie z rozporządzeniem Ministerstwa Finansów dotyczącego m.in. wystawiania faktur, na takim dokumencie mogą znaleźć się elementy, które umieszczamy na zwykłej fakturze. Chodzi tu np. o:
- datę wystawienia;
- datę, w której była dokonana dostawa towarów albo wykonano usługę;
- numer kolejny dokumentu, który pozwala jednoznacznie zidentyfikować taką fakturę;
- oznaczenie stron, które uczestniczą w transakcji;
- opis rodzaju transakcji;
- podstawę opodatkowania;
- stawkę podatku VAT;
- wartość podatku VAT.
Jeśli transakcja została przeprowadzona w walucie obcej, to na takim dokumencie trzeba zawrzeć informację o kursie, według którego przeliczono konkretną transakcję.