Garnituru nie zaliczysz do kosztów

Ponoszenie wydatków w związku z nabyciem strojów służbowych jest dość częstą praktyką w działalności gospodarczej. Nie zawsze jednak wydatki z tego tytułu będą stanowić koszt podatkowy. Wszystko zależy od tego jak zakwalifikujemy wydatek na zakup takiego stroju.

Przepisy BHP nakładają na przedsiębiorcę działającego w określonych branżach obowiązek dostarczenia pracownikom odzieży ochronnej. Dotyczy to w szczególności prac w narażeniu na działanie wody, czynników chemicznych, pyłowych, mechanicznych i biologicznych oraz wysokiej i niskiej temperatury. Są to warunki stwarzające ryzyko dla zdrowia i bezpieczeństwa pracowników. W takiej sytuacji zakup np. kombinezonów, rękawic, hełmów będzie stanowił koszt uzyskania przychodów.

Obowiązek noszenia określonego przez pracodawcę stroju nie zawsze jednak wynika z przepisów BHP. Przedsiębiorcy często wyposażają swoich pracowników mających bezpośredni kontakt z klientem w jednolite stroje. Wtedy taki strój spełniać może dwie funkcje:

1. identyfikującą (klient dzięki strojowi pracownika firmy kojarzy jej markę, usługi, a także indywidualizuje firmę itp. Ta funkcja znajdzie zastosowanie np. w przypadku firm kurierskich, banków),
2. reklamową (na ubiorze naszyte jest logo firmy).

Z punktu widzenia podatku dochodowego zakup takiego stroju musi być indywidulanie rozpatrywany przez podatnika pod kątem zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych. Wskazać można jedynie ogólne przesłanki wynikające z wydawanych w tym zakresie interpretacji podatkowych, których spełnienie pozwoli zaliczyć taki wydatek do kosztów podatkowych:

1. pomiędzy wydatkiem na zakup stroju służbowego, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy, czyli poniesiony wydatek musi mieć wpływ na uzyskanie przychodu lub też funkcjonowanie firmy. Podatnik musi umieć wykazać, że wydatek związany z takim strojem może mieć wpływ na rozpoznawalność firmy, co pozwoli na pozyskanie nowych klientów, a także może wpłynąć na wzrost sprzedaży.
2. obowiązek posiadania takiego ubioru wypływa np. z regulaminu firmy, na rzecz której wykonywana jest praca lub innych zasad działalności takiej firmy.
3. strojem firmowym może być tylko taki ubiór, który posiada trwałe cechy charakterystyczne dla określonej firmy np. logo, krój, barwa. Takie trwałe oznaczenie powinno być widoczne, w taki sposób, aby mogło stanowić element o funkcji reklamowej i jednoznacznie identyfikować konkretną firmę.
4. Pracownik noszący taki strój ma bezpośredni kontakt z klientem.

Zakup strojów innych niż identyfikujące i reklamowe a także takich, które nie spełniają powyższych warunków nie może zostać zaliczony do kosztów podatkowych. Nie ma możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków związanych z zakupem garniturów, garsonek spełniających funkcje reprezentacyjne, np. garnitur dla prezesa, garsonka dla sekretarki prezesa, które z założenia nie tracą charakteru odzieży osobistej. Bez znaczenia pozostaje także fakt, czy są one opatrzone logo firmy czy też nie, jeżeli osoba, która nosi taki strój nie ma bezpośredniego kontaktu z klientem. W takiej sytuacji garnitur ze stałym oznaczeniem firmy i tak nie będzie spełniał funkcji reklamowej.

Autorka jest księgową firmy Tax Care_ _