Spora grupa przedsiębiorców, zarówno tych początkujących, jak i tych, którzy już na rynku działają, korzysta z wynajmowanych lokali. Nierzadko zdarza się, że samodzielnie dostosowują je do specyfiki konkretnej działalności. Robią remont albo modernizują lokale, które wynajmują. A przecież taki lokal do nich nie należy. Jak więc rozliczyć takie nakłady?
Co to jest inwestycja w obcym środku trwałym?
Definicja inwestycji w obcym środku trwałym nie jest jasno określona w prawie podatkowym. Ustawa o rachunkowości wymienia jednak samo pojęcie inwestycji. To środki trwałe w budowie, montażu lub podczas ulepszenia.
W odniesieniu do tej definicji możemy powiedzieć, że za taką inwestycję możemy uznać wydatki poniesione na poprawę stanu środków trwałych, które są wynajmowane, dzierżawione, leasingowane albo użytkowane na podstawie innej umowy.
Inwestycją w obcym środku trwałym nie będzie remont. Ten powinien bowiem być rozliczany na bieżąco. Rozliczenie wydatków związanych z inwestycją w obcym środku trwałym w dużej mierze zależą od tego, jaki rodzaj prac wykonano w danym lokalu. Zależy to też od tego, jak wysokie były te wydatki. Jeśli prace te są związane z przebudową albo rozbudową to będzie to inwestycja w obcym środku trwałym. Jeśli wartość takiej inwestycji nie będzie wyższa niż 10 000 zł netto, to trzeba będzie zaliczyć ją bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów na podstawie faktur i uznać za "niskocenną inwestycję w obcym środku trwałym". W związku z tym trzeba będzie wprowadzić ją do ewidencji środków trwałych i zastosować jednorazowy odpis amortyzacyjny.
Jeśli podatnik dokona w lokalu remontu tak, by przywrócić pierwotny stan, to takie koszty nie będą inwestycją w obcym środku trwałym. Trzeba je będzie po prostu zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, w którym były poniesione.
Jeśli wydatki, które poniesiono na ulepszenie obcego lokalu, będą wyższe niż 10 000 zł, nie będzie możliwe zaliczenie ich bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Wtedy zaliczamy je właśnie do inwestycji w obcym środku trwałym.
Amortyzacja a inwestycja w obcym środku trwałym
Trzeba pamiętać, że środki trwałe można amortyzować. Warunkiem jest to, że będą używane dłużej niż rok. Dodatkowo będą wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z działalnością gospodarczą albo oddane do użytkowania na podstawie umowy najmu. Prawo przewiduje, że amortyzacji mogą podlegać również inwestycje w obcych środkach trwałych, niezależnie od tego, jak długo będą używane. Warto powiedzieć, że podatnicy mogą sami ustalić stawki amortyzacji dla ulepszeń. Pamiętać trzeba jednak o tym, że:
- Amortyzacja inwestycji w obcych budynkach, lokalach, nie może trwać mniej niż 10 lat.
- Amortyzacja inwestycji w obcych środkach trwałych, które są zaliczane do grupy 3-6 i 8 wynosi:
- 24 miesiące – jeśli wartość nie jest wyższa niż 25 000 zł;
- 36 miesięcy – jeśli wartość przekracza 25 000 zł, ale nie jest wyższa niż 50 000 zł;
- 60 miesięcy – w pozostałych przypadkach.
Inwestycja w obcym środku trwałym można być amortyzowana także przy zastosowaniu stawek z rocznego wykazu stawek amortyzacyjnych. Muszą one wtedy odpowiadać środkowi trwałemu, którego ulepszenie dotyczy.