Jak wyemitować obligacje korporacyjne

Za emisją obligacji jako sposobu pozyskania kapitału przemawia wiele zalet. Przede wszystkim swoboda w określaniu warunków emisji, możliwość połączenia typowego instrumentu dłużnego z opcją zamiany obligacji na akcje (obligacja zamienna), bądź prawem pierwszeństwa objęcia akcji emitenta. Stanowi to o atrakcyjności obligacji zarówno dla spółki jak i dla potencjalnych jej nabywców.

Dodatkowo istotnym atutem obligacji w stosunku do kredytu bankowego jest fakt, że emitent najpierw spłaca odsetki, a kapitał dopiero w dniu wykupu obligacji. Koszty przez cały okres finansowania są niskie, co prowadzi do nieobciążania projektu w fazie rozwoju i tym samym zwiększa szansę na powodzenie finansowanych przedsięwzięć.

Obligacje korporacyjne mogą być emitowane przez spółki z o.o., spółki akcyjnej oraz osobno spółki komandytowo-akcyjnej. Zgodnie z art. 5 ustawy z 29 czerwca 1995 r. o obligacjach (t.j. Dz. U. 2001 r. Nr 120 Poz. 1300 ze zm. - dalej Ustawa) dokument obligacji winien zawierać co najmniej informacje:

• o podstawie prawnej emisji (uchwała organu stanowiącego emitenta),
  • nazwę (firmę) i siedzibę emitenta,
  • miejsce i numer wpisu do właściwego rejestru,
  • nazwę obligacji i cel jej wyemitowania, jeśli jest określony,
  • wartość nominalną i numer kolejny obligacji,
  • opis świadczenia emitenta, ze wskazaniem w szczególności wysokości tych świadczeń lub sposobu ich ustalania, terminów, sposobów i miejsc ich spełnienia,
  • oznaczenie obligatariusza (przy obligacji imiennej),
  • ewentualny zakaz lub ograniczenie zbywania obligacji imiennej,
  • datę, od której nalicza się oprocentowanie, także jego wysokość, terminy i miejsce płatności - jeżeli warunki emisji przewidują oprocentowania,
  • warunki wykupu,
  • zakres i formę zabezpieczenia albo informację o jego braku,
  • miejsce i datę wystawienia obligacji oraz podpisy osób uprawnionych do zaciągania zobowiązań w imieniu emitenta (zarząd zgodnie z zasadą reprezentacji).

Do obligacji dołącza się arkusz wykupu akcji, a w przypadku gdy warunki emisji przewidują wypłatą odsetek również kupon oprocentowania (kupon odsetkowy). W przeciwnym wypadku emitent, aby zwiększyć atrakcyjność takiej obligacji dla inwestorów, emituje ją poniżej ceny nominalnej, a więc z dyskontem. Różnica pomiędzy ceną zakupu obligacji, a ceną wykupu stanowi w tym przypadku ekwiwalent otrzymywanych odsetek. Obligacje tego typu noszą nazwę obligacji zerokuponowych.

Obligacja może być wyemitowana w tradycyjnej formie dokumentu, bądź w postaci zdematerializowanej. Prawa z obligacji w drugiej formie powstają z chwilą dokonania zapisu w ewidencji i przysługują osobie w niej wskazanej jako posiadacz tych obligacji. Do prowadzenia ewidencji uprawnieni są:

• Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. (KDPW),
  • spółka, której KDPW przekazał wykonywania czynności z zakresu prowadzenia depozytu papierów wartościowych,
  • firma inwestycyjna (w szczególności dom maklerski i bank).

W przypadku emisji obligacji w formie zdematerializowanej obligatariusz nie dysponuje fizycznie dokumentem obligacji, określającym jego prawa i obowiązki. Dlatego też na emitenta nałożony jest obowiązek ich określenia w warunkach emisji.

Z obligacją jako typowym instrumentem dłużnym może być powiązane uprawnienie do zamiany obligacji na akcję emitenta (obligacja zamienna), bądź z uprawnieniem od objęcia akcji przed dotychczasowymi akcjonariuszami (obligacja z prawem pierwszeństwa).

W świetle art. 393 pkt. 5 Kodeksu spółek handlowych (KSH), emisja tego typu obligacji uzależniona jest od uchwały walnego zgromadzenia. Należy pamiętać, że jeżeli akcjonariuszom przysługuje prawo poboru do objęcia nowych akcji, uchwała o emisji obligacji zamiennych lub obligacji z prawem pierwszeństwa powinna prawo to wyłączyć w zakresie niezbędnym do wykonania uprawnień obligatariuszy. Podwyższenie kapitału zakładowego w celu przyznania praw do objęcia akcji może nastąpić wyłącznie w trybie warunkowym, określonym w art. art. 448-452 KSH, z uwzględnieniem przepisów o obligacjach.

Spółka akcyjna może emitować obligacje zamienne, o ile przewiduje to jej statut. Uchwała o emisji obligacji zamiennych i akcji wydawanych w zamian za nie, podlega zgłoszeniu do rejestru sądowego. Obligacje takie nie mogą być jednak emitowane poniżej wartości nominalnej i wydawane przed pełną wpłatą.

Emisja obligacji może nastąpić w trzech trybach. Wybór jednego z nich uzależniony jest od decyzji biznesowej emitenta. Pod uwagę brane są takie kryteria jak: zakładana wielkość emisji, akceptowalny jej koszt, przewidywany popyt na obligacje spółki.

Pierwszy z trybów to publiczne proponowanie nabycia, czyli propozycja odpłatnego nabycia papierów wartościowych w dowolnej formie i w dowolny sposób, o ile jest ona skierowana do co najmniej 100 osób lub do nieoznaczonego adresata.

[ ( http://static1.money.pl/i/h/171/t125355.jpg ) ] (http://prawo.money.pl/aktualnosci/okiem-eksperta/artykul/zarzadzanie;firmy;-;przekazanie;spadkobiercom,18,0,794130.html) Zarządzanie firmy - przekazanie spadkobiercom
Przeprowadzenie oferty publicznej obligacji musi nastąpić za pośrednictwem firmy inwestycyjnej (domu maklerskiego, banku) oraz w zgodzie z przepisami Ustawy o ofercie oraz Ustawy o obligacjach. Emisja obligacji w tym trybie, jak również dopuszczenie obligacji do obrotu na rynku regulowanym, wiąże się z przygotowaniem prospektu emisyjnego, przedstawieniem go Komisji Nadzoru Finansowego do zatwierdzenia, a następnie udostępnieniem do publicznej wiadomości.

Inaczej wygląda publiczne proponowanie obligacji w przypadku, gdy spółka proponuje nabycie obligacji, które nie są przeznaczone do publicznego obrotu. Mamy tutaj do czynienia z ofertą publiczną, jednakże z mocy ustawy, wyłączony jest obowiązek stosowania Ustawy o ofercie. W związku z tym nie jest konieczne sporządzanie prospektu emisyjnego.

Poza tym możemy wyemitować obligacje w trybie niepublicznym, jeśli propozycja nabycia obligacji skierowana jest do maksymalnie 99 oznaczonych indywidualnie podmiotów. Emitent dysponuje tutaj swobodą w zakresie proponowania nabycia obligacji, nie musi to być forma ofertowa.

Aby emisja obligacji mogła dojść do skutku, muszą być one subskrybowane. Termin do subskrypcji (zapisu) na obligacje nie może być dłuższy niż trzy miesiące od dnia rozpoczęcia emisji w przypadku trybu publicznego. Przy emisji zamkniętej termin na przyjęcie propozycji nabycia wynosi trzy tygodnie od dnia jej otrzymania, z wyłączeniem sytuacji, gdy emitent określił inny termin. Termin składania kolejnych propozycji nabycia obligacji nie może być dłuższy niż sześć tygodni od dnia złożenia pierwszej propozycji. W ciągu tego czasu tym obligatariusze zobowiązani są do opłacenia nabytych obligacji.

Dozwolone jest określenie przez emitenta w warunkach emisji minimalnej liczby obligacji, których subskrybowanie jest wymagane dla dojścia emisji do skutku (próg emisji). Jeśli emitentem jest spółka akcyjna albo spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, próg ten określa także w uchwale o emisji obligacji.

W przypadku nie dojścia emisji do skutku, emitent jest zobowiązany, w terminie dwóch tygodni od ustalonego terminu przydziału, zawiadomić w dwóch dziennikach, w tym jednym regionalnym, lub listami poleconymi wszystkich subskrybentów. Wzywa ich jednocześnie do odbioru, począwszy od dnia ogłoszenia lub wysłania listu poleconego, **wpłaconych kwot. Musi to nastąpić w miejscu wpłaty kwot. Obowiązek emitenta zapewnienia możliwości odbioru wpłaconych kwot w miejscu ich wpłaty ustaje po upływie trzech miesięcy od dnia rozpoczęcia wypłat.

W przypadku trybu publicznego, emitent zobowiązany jest dokonać przydziału obligacji w ciągu dwóch tygodni od dnia zamknięcia publicznej subskrypcji. Przy emisji zamkniętej termin ten wynosi sześć tygodni od dnia złożenia ostatniej propozycji nabycia, chyba że emitent określi w warunkach emisji krótszy termin.

Proces emisji obligacji kończy wydanie dokumentu obligacji, gdy mamy do czynienia z obligacjami w formie dokumentu, bądź zapisem w ewidencji w przypadku obligacji zdematerializowanych.

Nie wolno zapominać, że emitent odpowiada całym swoim majątkiem za zobowiązania wynikające z obligacji, z wyłączeniem przypadku emisji obligacji przychodowych.

Autor jest prawnikiem w Kancelarii Prawniczej Włodzimierz Głowacki i Wspólnicy sp.k.