Trwa ładowanie...
Notowania
Przejdź na
aktualizacja

Jak zapobiec niewywiązaniu się z umowy?

0
Podziel się:

Tworząc umowę warto zawrzeć w niej zapisy zabezpieczające nasze interesy. Może to być kara umowna, zadatek, czy dobrowolne poddanie się egzekucji.

Jak zapobiec niewywiązaniu się z umowy?
(Dmitriy Shironosov/Dreamstime.com)

Aby wyegzekwować należne nam prawa w momencie, gdy kontrahent, z którym zawarliśmy umowę, nie wywiązuje się z niej, możemy zwrócić się do sądu.

Procedury sądowe są jednak kosztowne, mogą trwać długo, a wyrok nie zawsze jest dla nas korzystny. Aby zatem zapobiec sytuacjom niewywiązania się z umowy, warto już w momencie jej podpisania zawrzeć w treści odpowiednie klauzule pozwalające zabezpieczyć nasze interesy czy chociażby ułatwić i przyspieszyć ewentualne dochodzenie roszczeń.

Kara umowna nie zależy od wielkości szkody

Dobrym i chyba najprostszym zabezpieczeniem dyscyplinującym strony umowy jest zabezpieczenie w postaci kary umownej. Strony zawierając umowę mogą w jej treści zawrzeć klauzulę, zgodnie z którą dłużnik zobowiązany będzie do zapłacenia określonej sumy pieniężnej w momencie, gdy nie wywiąże się z umowy lub zrobi to nienależycie. Umowa może np. przewidywać sytuację, gdy jedna ze stron opóźnia się z wykonaniem umowy, co zobowiązuje ją do zapłaty kary umownej w wysokości kilku procent wartości umowy za każdy dzień opóźnienia.

Oczywiście jeżeli w treści umowy nie zastrzeżemy kary umownej, dochodzić będziemy mogli od dłużnika odszkodowania na tzw. zasadach ogólnych. Jest to jednak utrudnione, gdyż w takim wypadku zobowiązani będziemy do wykazania przed sądem związku przyczynowego pomiędzy wadliwym zachowaniem dłużnika a szkodą, a także do wskazania wartości poniesionej szkody.

Natomiast w przypadku zawarcia w umowie klauzuli o karze umownej wykazać będziemy musieli jedynie fakt niewywiązania się lub nienależytego wywiązania się z umowy. Nie musimy natomiast wskazywać wysokości poniesionej szkody - strona, która nie wywiązała się z umowy, zobowiązana będzie do zapłaty kary w wysokości ustalonej w umowie. Kara umowna należy się bez względu na wysokość poniesionej szkody.

Należy przy tym pamiętać, że kara umowna dotyczy świadczeń niepieniężnych. Niedopuszczalne jest jej zastrzeżenie w sytuacji, gdy świadczenie strony przeciwnej jest świadczeniem pieniężnym. W wypadku należności pieniężnych sankcją za nieterminowe ich regulowanie są odsetki.

Zadatek *chroni obie strony *

Wykonanie umowy zabezpieczyć możemy również zadatkiem. Jest to zabezpieczenie, które służy ochronie interesów obydwu stron umowy. Najczęściej stosuje się je w przypadku zawierania umów przedwstępnych kupna-sprzedaży, ale nie tylko. Zadatek jest to określona suma pieniężna wpłacana w chwili zawierania umowy przez jedną ze stron na rzecz drugiej. W razie wywiązania się z umowy zadatek zostaje zaliczony na poczet świadczenia strony, która go dała, a gdy jest to niemożliwe, zostaje on zwrócony.

W przypadku gdy z umowy nie wywiąże się strona dająca zadatek, strona go przyjmująca, ma prawo do zatrzymania zadatku. Natomiast gdy z umowy nie wywiąże się strona, która go przyjęła, strona, która go dała, może żądać zwrotu dwukrotności zadatku.

Zastrzeżenie prawa wlasności

Inną, jednak niezbyt często stosowaną, metodą zabezpieczenia wykonania umowy jest tzw. zastrzeżenie prawa własności. Zastosowanie tego zastrzeżenia ma rację bytu w sytuacji, gdy sprzedajemy produkt np. na raty albo z odroczonym terminem zapłaty. Umowa powinna wtedy określać, że dopóki kontrahent nie ureguluje należnego wynagrodzenia, sprzedawana rzecz jest dalej naszą własnością, mimo że może ona zostać wydana i oddana w użytkowanie. Gdy więc zawrzemy w umowie zastrzeżenie prawa własności, będziemy mogli albo egzekwować należne nam wynagrodzenie, albo żądać odbioru rzeczy od dłużnika.

Dobrowolne poddanie się egzekucji

Kolejną i dość skutecznie dyscyplinującą możliwością dodatkowego zabezpieczenia wykonania umowy jest uzyskanie przez nas przy zawieraniu umowy zgody dłużnika na dobrowolne poddanie się egzekucji. Zgoda taka powinna mieć formę oświadczenia dłużnika zawartego w formie aktu notarialnego.

Ogólnie mówiąc, oświadczenie takie obejmuje wskazanie obowiązku oraz terminu zapłaty sumy pieniężnej. Posiadając oświadczenie dłużnika o dobrowolnym poddaniu się egzekucji w przypadku niewywiązania się z umowy, składamy to oświadczenie w sądzie z wnioskiem o nadanie klauzuli wykonalności, a następnie bezpośrednio kierujemy się do komornika. W ten sposób pomijamy etap długotrwałego i często kosztownego procesu sądowego.

wiadomości
porady
Oceń jakość naszego artykułu:
Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
KOMENTARZE
(0)