Nie więcej niż 33 miesiące plus 3-miesięczny okres próbny to limit, który od poniedziałku ma ograniczyć zatrudnianie pracowników na czas określony.
22 lutego wchodzą w życie zmiany w Kodeksie pracy, dotyczące umów terminowych. Od teraz, mogą być zawierane najwyżej na 33 miesiące (plus 3-miesięczny okres próbny), a ich liczba, nie licząc okresu próbnego, nie może przekroczyć trzech (czwarta musi być na czas nieokreślony). Pracodawcy mają obowiązek bezwzględnie stosować się do narzuconych limitów.
Do tej pory, firma mogła zawrzeć z pracownikiem dwie kolejne umowy o pracę na czas określony, a trzecia musiała już być umową bezterminową (do liczby umów nie wliczała się ta zawarta na okres próbny). Nie funkcjonowały jednak żadne ograniczenia czasowe, co prowadziło do nadużyć, kiedy czas określony liczony był w wielu latach.
W praktyce, umowy terminowe mogły być też przedłużane w nieskończoność. Wystarczyło, że pracownik miał jednomiesięczną przerwę w zatrudnieniu (na przykład pracował w tym czasie dla innej firmy tego samego właściciela, świadcząc tę samą pracę) i limit trzech umów obowiązywał od nowa.
Limit miesięcy i umów. Co to oznacza?
Przeprowadzone zmiany mają uchronić zatrudnione osoby przed ewentualną nieuczciwością ze strony pracodawców. Liczba umów o pracę na czas określony nadal pozostanie ograniczona. Nie będzie mogła wynieść więcej niż trzy. Czwarta stanie się automatycznie bezterminowa.
Nowym zabezpieczeniem, które ma wpłynąć na przestrzeganie powyższego limitu jest próg czasowy. Po upływie 33 miesięcy, umowa terminowa nie może zostać bezpodstawnie przedłużona.
Kiedy czas określony może być dłuższy?
Limit 33 miesięcy i 3 umów o pracę na czas określony nie obowiązuje w kilku sprecyzowanych przypadkach. Pracodawca ma prawo przedłużyć umowę długoterminową, jeśli wskaże (leżące po jego stronie) obiektywne przyczyny w odniesieniu do konkretnego pracownika.
W ciągu pięciu dni roboczych od daty zawarcia takiej umowy, pracodawca musi jednak poinformować o tym fakcie Państwową Inspekcję Pracy. Nieprzekazanie wiadomości właściwym organom jest wykroczeniem, zagrożonym karą grzywny od 1000 zł do 30000 zł.
Oprócz wskazanej sytuacji, istnieją jeszcze trzy wyjątki od limitu. Umowa na czas określony może zostać zawarta między firmą a zatrudnionym w celu zastępstwa innego pracownika (w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy), w sytuacji wykonywania pracy o charakterze dorywczym czy sezonowym lub pracy wykonywanej przez okres kadencji.
Umowa terminowa a okres wypowiedzenia
Niezależnie od długości umowy na czas określony, w każdej chwili będzie można ją wypowiedzieć. Dotychczas, okres wypowiedzenia wynosił dwa tygodnie (bez względu na długość doświadczenia). Od dziś jest zrównany z zasadami przy umowie bezterminowej i zależy od stażu pracy.
W sytuacji, gdy pracownik u danego pracodawcy pracuje krócej niż sześć miesięcy, okres wypowiedzenia wyniesie dwa tygodnie. Przy stażu pracy od pół roku do trzech lat, okres wypowiedzenia potrwa miesiąc, a przy co najmniej trzyletnim stażu - trzy miesiące.
Zmiana wzoru dokumentu
Dotychczas, standardowa umowa zawierała dane:
- pieczęć oraz REGON pracodawcy;
- datę i miejsce zawarcia umowy
- strony umowy - imię i nazwisko pracownika i jego miejsce zamieszkania oraz imię i nazwisko pracodawcy lub osoby reprezentującej (ew. upoważnionej do składania oświadczeń);
- rodzaj umowy o pracę (na czas próbny, określony lub nieokreślony);
- opis ustalonych warunków zatrudnienia (rodzaj i miejsce wykonywania pracy, wymiar czasu pracy, wynagrodzenie, inne warunki zatrudnienia);
- termin rozpoczęcia pracy;
- podpis strony umów;
Zmianą w stosunku do obowiązującego wzoru umowy jest dodatkowy punkt. W dokumencie należy uwzględnić przyczyny, uzasadniające zawarcie umowy na czas określony pomimo przekroczenia limitu ich liczby lub czasu ich trwania.