Jak wiadomo, obowiązujące przepisy sprawiają, że między podjęciem decyzji o założeniu firmy a zdobyciem wszystkich niezbędnych zaświadczeń i numerów identyfikacyjnych mija dużo czasu. Restrykcyjne prawo, w razie wątpliwości stosowane zazwyczaj w wersji jak najmniej dla podatników korzystnej, sprawia, że w dopełnianiu formalności wolimy zwykle dmuchać na zimne. Jednak, jak już pisaliśmy, przedsiębiorca, który złożył zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług a nie otrzymał jeszcze numeru NIP ma prawo do odliczenia VAT naliczonego od dokonanych przez siebie zakupów.
Jak wynika z decyzji wydanej przez warszawską Izbę Skarbową, faktury sprzedaży wystawiane przez takich podatników upoważniają ich kontrahentów do odliczania wynikającego z nich podatku VAT.
Dyrektor IS w Warszawie uznał, że: „mimo sformułowania zawartego w tym przepisie (art. 96 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm./ - przyp. red.), że naczelnik rejestruje podatnika, rejestracja następuje w momencie samego zgłoszenia rejestracyjnego (złożenia w urzędzie skarbowym druku VAT-R). Z tą chwilą podmiot staje się zarejestrowanym podatnikiem”. Trzeba jednak zaznaczyć, że zgodnie z par. 12 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r.
w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, faktura musi zawierać numery identyfikacyjne sprzedawcy i nabywcy. Zgodnie z powyższą interpretacją należałoby więc uznać, że faktura bez numeru NIP jest co prawda obarczona błędem, lecz pozostaje ważna.
Jest to więc orzeczenie szczególnie istotne dla kontrahentów noworejestrującej się firmy. Wynika z niego bowiem, że mają oni pełne prawo do odliczania VAT naliczonego od otrzymanych faktur.
W uzasadnieniu decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie czytamy też: „prawo do obniżenia podatku należnego jest zasadniczą cechą konstrukcyjną podatku od towarów i usług, dlatego preferowana powinna być taka wykładnia przepisów podatkowych, która w jak najmniejszym stopniu prowadzi do ograniczenia tego prawa, a tym samym do zmiany istoty podatku od towarów i usług. Tak więc każdy przypadek pozbawienia podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego musi jednoznacznie wynikać z przepisów prawa, a unormowania w tym zakresie nie powinny podlegać wykładni rozszerzającej.”
