Sąd Najwyższy orzekł, że pracownikowi przywróconemu do pracy nie przysługuje odszkodowanie cywilnoprawne. Nawet, jeśli zwolniony został z naruszeniem prawa.
Chodzi o pracownika, przywróconego do pracy na poprzednich warunkach przez sąd pracy po ustaleniu, że wypowiedzenie przez pracodawcę umowy o pracę na czas nieokreślony było nieuzasadnione lub naruszało przepisy o wypowiadaniu umów o pracę. Taka osoba nie ma prawa do odszkodowania na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego ponad przysługujące jej na podstawie art. 47 kp wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy.
Sąd rozstrzygnął w ten sposób kwestię przywrócenia pracownika do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy oraz podjęcia przez niego pracy w terminie 7 dni od uprawomocnienia się wyroku. Powstała wątpliwość, czy w takim przypadku pracownik nabywa prawo do dochodzenia odszkodowania na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego ponad przysługujące mu wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy?
Jakie pieniądze dla pracownika przywróconego do pracy?
Przypomnijmy, że zgodnie z art. 300 kp w sprawach nieunormowanych przepisami prawa pracy do stosunku pracy stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego, jeżeli nie są one sprzeczne z zasadami prawa pracy.
Natomiast przepisy art. 47 kp stanowią, że pracownikowi, który podjął pracę w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy, nie więcej jednak niż za 2 miesiące, a gdy okres wypowiedzenia wynosił 3 miesiące - nie więcej niż za 1 miesiąc.
Jeśli zaś umowę o pracę rozwiązano z:
- pracownikiem, któremu brakuje nie więcej niż 4 lata do osiągnięcia wieku emerytalnego (art. 39 kp) albo
- pracownicą w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego,* wynagrodzenie przysługuje za cały czas pozostawania bez pracy.*
Przy czym zasada ta dotyczy także przypadku, gdy rozwiązano umowę o pracę z pracownikiem ojcem wychowującym dziecko w okresie korzystania z urlopu macierzyńskiego albo gdy rozwiązanie umowy o pracę podlega ograniczeniu z mocy przepisu szczególnego.
| Podstawa prawna: |
| --- |
| Uchwała składu 7 sędziów SN z 18 czerwca 2009 r. (sygn. akt I PZP 2/09). |
Autor jest specjalistą w zakresie prawa gospodarczego.