Z dniem 1 stycznia br. weszła w życie Ustawa z dnia 09 lipca 2003 r. o zatrudnianiu pracowników tymczasowych (Dz.U. 166, poz. 1608).
Uchwalona w ubiegłym roku ustawa ma na celu włączenie do polskiego porządku prawnego instytucji pracy tymczasowej. Nowe przepisy w swoim założeniu mają sprzyjać racjonalizacji i uelastycznieniu polityki zatrudnienia w firmach, co pozytywnie powinno wpłynąć na zwiększenie zatrudnienia.
Ustawa reguluje zasady zatrudniania pracowników tymczasowych przez pracodawcę będącego agencją pracy tymczasowej oraz zasady kierowania tych pracowników i osób niebędących pracownikami agencji pracy tymczasowej do wykonywania pracy tymczasowej na rzecz tzw. pracodawcy użytkownika.
Agencje pracy tymczasowej będą zatrudniały pracowników tymczasowych na podstawie umowy o pracę na czas określony lub umowy o pracę na czas wykonania określonej pracy.
Agencje mogą też kierować do pracy tymczasowej osoby niebędące pracownikami agencji pracy tymczasowej, z którymi współpracują na podstawie umowy prawa cywilnego (umowy zlecenie, o dzieło).
Praca tymczasowa w rozumieniu ustawy to wykonywanie na rzecz danego pracodawcy użytkownika zadań:
· o charakterze sezonowym, okresowym, doraźnym lub
· których terminowe wykonanie przez pracowników zatrudnionych przez pracodawcę użytkownika nie byłoby możliwe lub
· których wykonanie należy do obowiązków nieobecnego pracownika zatrudnionego przez pracodawcę użytkownika.
Ustawa ogranicza czas wykonywania zadań w ramach pracy tymczasowej na rzecz jednego pracodawcy użytkownika.
I tak w okresie obejmującym 36 kolejnych miesięcy łączny okres wykonywania pracy tymczasowej przez pracownika tymczasowego na rzecz jednego pracodawcy użytkownika nie może przekroczyć 12 miesięcy.
Jeżeli pracownik tymczasowy wykonuje w sposób ciągły na rzecz danego pracodawcy użytkownika pracę tymczasową obejmującą zadania, których wykonanie należy do obowiązków nieobecnego pracownika zatrudnionego przez tego pracodawcę użytkownika, okres wykonywania pracy tymczasowej nie może przekroczyć 36 miesięcy. Po tym okresie pracownik tymczasowy może być ponownie skierowany do wykonywania pracy tymczasowej u tego pracodawcy użytkownika nie wcześniej jednak niż po upływie 36 miesięcy.
Pracownikowi tymczasowemu nie będzie można powierzyć wykonywania pracy:
· szczególnie niebezpiecznej w rozumieniu przepisów wydanych na podstawie art. 23715 Kodeksu pracy
· na stanowisku pracy, na którym jest zatrudniony pracownik pracodawcy użytkownika, w okresie uczestniczenia tego pracownika w strajku
· na stanowisku pracy, na którym, w okresie ostatnich 3 miesięcy poprzedzających przewidywany termin rozpoczęcia wykonywania pracy tymczasowej przez pracownika tymczasowego, był zatrudniony pracownik pracodawcy użytkownika, z którym został rozwiązany stosunek pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.
Wg omawianej ustawy pracodawcą użytkownikiem nie może być pracodawca, który w okresie ostatnich 6 miesięcy poprzedzających przewidywany termin rozpoczęcia wykonywania pracy tymczasowej przez pracownika tymczasowego wypowiedział pracownikom stosunki pracy lub rozwiązał te stosunki na mocy porozumienia stron z przyczyn niedotyczących pracowników, jeżeli liczba zwolnionych z tych przyczyn pracowników odpowiada liczbie określonej w art. 1 ustawy z dnia 13 marca 2003r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. Nr 90, poz. 844).
Ponadto pracodawca użytkownik nie może zatrudniać własnych pracowników jako pracowników tymczasowych.
W zakresie nieuregulowanym odmiennie przepisami ustawy i przepisami odrębnymi do agencji pracy tymczasowej, pracownika tymczasowego i pracodawcy użytkownika stosuje się przepisy prawa pracy dotyczące odpowiednio pracodawcy i pracownika.
Do pracowników tymczasowych nie stosuje się natomiast przepisów ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników.
Pracownikowi tymczasowemu przysługuje urlop wypoczynkowy w wymiarze dwóch dni za każdy miesiąc pozostawania w dyspozycji jednego pracodawcy użytkownika lub więcej niż jednego pracodawcy użytkownika; urlop nie przysługuje za okres, za który pracownik wykorzystał u poprzedniego pracodawcy urlop wypoczynkowy przysługujący na podstawie odrębnych przepisów.
W przypadku gdy pracownik tymczasowy nie wykorzysta przysługującego mu urlopu wypoczynkowego - agencja pracy tymczasowej wypłaci mu ekwiwalent pieniężny w zamian za ten urlop lub niewykorzystaną jego część.
Warto podkreślić, iż ustalenie między agencją pracy tymczasowej a pracodawcą użytkownikiem warunku niezatrudnienia pracownika tymczasowego przez pracodawcę użytkownika po zakończeniu wykonywania pracy tymczasowej będzie z mocy prawa nieważne.
Pracownik tymczasowy w okresie wykonywania pracy na rzecz pracodawcy użytkownika nie może być traktowany mniej korzystnie w zakresie warunków pracy i innych warunków zatrudnienia niż pracownicy zatrudnieni przez tego pracodawcę użytkownika na takim samym lub podobnym stanowisku pracy.