Skonto, czyli obniżka ceny za przyspieszenie płatności, jest coraz popularniejszą metodą rozliczeń. Wystawca faktury dostaje zapłatę przed terminem, a kontrahent płaci pomniejszoną należność. Skonto wiąże się też z koniecznością rozliczenia podatku.
Co to jest skonto?
Skonto to, najprościej mówiąc, obniżenie ceny o określoną wartość procentową, w zamian za przyspieszenie płatności przez kontrahenta. Skonto jest dobrowolne, a jego warunki mogą być ustalane swobodnie między przedsiębiorcami.
Jeśli przedsiębiorca udziela skonta klientowi, musi umieścić informację o tym na fakturze. Wszystko dlatego, że zgodnie z prawem na fakturze trzeba wpisać wszelkie rabaty i upusty, a nie tylko informację o tym, że taka zniżka została zastosowana.
Na fakturze trzeba też podać dokładną kwotę, na którą opiewa zniżka. Jako przykład podajmy, że przedsiębiorca wystawił fakturę na kwotę 1500 zł brutto (kwota netto: 1219,51 zł, kwota VAT: 280,49 zł), a opodatkowanie VAT wynosi 23%. Przedsiębiorca oferuje kontrahentowi 4-procentowe skonto wartości brutto.
Na fakturze trzeba wtedy wpisać pełną wartość należności, która wynika ze sprzedaży, a także informacji o wartości procentowej, jaką ma skonto. W takiej sytuacji trzeba też wpisać na fakturze sformułowanie, które brzmi np. “W przypadku zapłaty za fakturę w terminie 14 dni, udzielane jest skonto 4%”, a potem należność pomniejszona o skonto.
Jeśli kontrahent ureguluje fakturę w terminie określonym na fakturze i skorzysta ze skonta, to trzeba będzie wystawić fakturę korygującą.
W wypadku, gdy nie jesteśmy pewni, czy warunki do tego, by skonto mogło zostać udzielone, są spełnione, to trzeba na fakturze wpisać dokładne warunki, które trzeba spełnić, żeby skonta udzielić. Jeśli warunki nie będą spełnione, faktury nie trzeba zmieniać. Jeśli uda się je wypełnić, trzeba wystawić fakturę korygującą,
Warto pamiętać, że jeśli udzielamy rabatu jednostkowego podczas zakupu, to nie będzie to skonto, a po prostu rabat.
Kiedy wystawić fakturę do skonta?
Uznanie skonto zachodzi w momencie, gdy spełnione zostały warunki formalne. Innymi słowy, jeśli przedterminowo zapłacono za fakturę, to korzysta się na skoncie. W przeciwnym wypadku nie mamy z nim do czynienia.
Jeśli skonto zaistnieje, to jak już zostało kilkukrotnie podkreślone, przedsiębiorca musi wystawić fakturę korygującą. Faktura korygująca nie musi być wystawiona, jeśli warunki skonta spełniono, zanim faktura została wystawiona. Może się tak zdarzyć, bo zgodnie z prawem faktura może być wystawiona najpóźniej 15. dnia kolejnego miesiąca.
Rozliczenie skonta – podatek VAT
W przypadku skonta możemy mieć problem ze znalezieniem odpowiedniego momentu, który uznamy za skonto. W takiej sytuacji najlepiej jest uznać za nie dzień, w którym dokonana została płatność. Praktyka pokazuje jednak, że skonto powinno być rozliczone w danym okresie rozliczeniowym.
W sytuacji, gdy podatnik nie jest pewien, czy w dniu, w którym składa deklarację VAT, wszystkie formalności związane z udzieleniem skonta zostały spełnione, to lepiej złożyć deklarację, wykazując pełne kwoty z faktur. Dopiero potem warto sporządzić korektę deklaracji.
Skonto i podatek dochodowy
Jeśli chodzi o podatek dochodowy, to przepisy nie precyzują, w którym momencie trzeba uznać skonto. Ma to taki skutek, że nie wskazuje się na termin jego rozliczenia. Jeśli faktura zostanie wystawiona później, niż rozliczono skonto, to nie ma to konsekwencji podatkowych. Wszystko dlatego, że przychód pomniejsza się od razu o kwotę upustu. Druga sytuacja powoduje, że musimy pomniejszyć przychód i podatek VAT o kwotę umieszczoną na fakturze korygującej.