Pracownicy zatrudniający co najmniej 20 pracowników mogą zrezygnować z tworzenia funduszu świadczeń socjalnych. Nie oznacza to jednak, że automatycznie są objęci przepisami dotyczącymi wypłat świadczeń urlopowych.
Jak informuje portal e-prawnik.pl, rozporządzenie ministerstwa pracy w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe wyłącza z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne te świadczenia urlopowe, które są wypłacane przez pracodawców niezobowiązanych do utworzenia funduszu.
Pracodawcy zobowiązani do tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, tj. zatrudniający co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, mogą zrezygnować z tworzenia funduszu. E-prawnik.pl zwraca uwagę, że nie oznacza to jednak, że automatycznie są objęci przepisami dotyczącymi wypłat świadczeń urlopowych. Bo te dotyczą tylko pracodawców, którzy nie osiągnęli zatrudnienia na poziomie 20 etatów.
Oznacza to, że pracodawca zatrudniający 20 i więcej pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, wypłacając świadczenie urlopowe, powinien potraktować je jako normalny składnik wynagrodzenia, czyli obliczyć i odprowadzić składki na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne i zaliczkę na podatek dochodowy.
Odnośnie kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z prawem nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.
Zatem świadczenia urlopowe wypłacane nie na podstawie przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych mogą być kwestionowane jako koszt podatkowy pracodawcy.