Żeby mieć pewność wykonania umowy w przyszłości, sprzedawcy często żądają, żeby kupujący zapłacił im część pieniędzy od razu. Ważniejsze, niż wysokość tej kwoty jest to, jak zostanie ona nazwana. Od tego zależy, czy wpłacone pieniądze w razie niewykonania umowy przepadną, czy zostaną zwrócone. Pomiędzy zaliczką a zadatkiem istnieje bowiem zasadnicza różnica.
Zaliczka to innymi słowy kwota, która zostaje uwzględniona na poczet przyszłych świadczeń wynikających z umowy zawartej pomiędzy stronami, jednak nie stanowi de facto żadnego jej zabezpieczenia. W razie niezrealizowania transakcji zaliczka bowiem podlega zwrotowi, niezależnie od tego, czy umowa nie doszła do skutku z winy kupującego, czy sprzedającego. Może jednak zostać pomniejszona o koszty, które sprzedawca poniósł na przykład w związku z przygotowaniem przedmiotu transakcji.
Rzeczywistym zabezpieczeniem przed niezrealizowaniem umowy jest tylko zadatek. Wtedy, gdy transakcja nie dojdzie do skutku z winy kupującego, kwota ta przepada. Jeśli natomiast zawini sprzedający, to klient może żądać kwoty dwukrotnie wyższej: nie tylko zadatku, ale również swoistego zadośćuczynienia w tej samej wysokości.
Wysokość przedpłaty (niezależnie od tego, w jakiej formie) nie jest określona przepisami. Zazwyczaj jednak stanowi ona 10 lub 20 procent całkowitej wartości transakcji. To, czy wpłacona akonto kwota jest zaliczką, czy zadatkiem powinno zostać jednoznacznie wskazane w umowie, na przykład poprzez zawarcie stwierdzenia "kupujący wpłacił zadatek w wysokości 2 tysięcy złotych". Jeśli takiego jasnego wskazania nie ma, to częściowe świadczenie zostanie automatycznie potraktowane jako zaliczka.
| Czytaj więcej w Money.pl | |
|---|---|
| Towar niezgodny z umową? Oto twoje prawa Nie zawsze możesz ubiegać się o zwrot pieniędzy. | |
| Jak założyć stowarzyszenie? Krok po kroku Zobacz, kiedy sąd odmówi jego rejestracji. | |
| Dyscyplinarka za spóźnienie do pracy. Kiedy? Pracodawca musi udowodnić, że z tego powodu poniósł duże straty. |