W odniesieniu do poprzedniego piątku WIG-20 stracił nieco ponad 8%, co ostatnio miało miejsce prawdopodobnie w 2001 r. W tym miejscu należy poczynić pewne zastrzeżenie, iż duży spadek WIG-20 wynika po części z ustalonych w minionym tygodniu praw do dywidendy na TP S.A. oraz Pekao, bowiem indeks ten nie jest korygowany o poziom wypłacanych dywidend. Mimo to, presja sprzedających utrzymywała się na większości spółek od poniedziałkowego otwarcia, a najgorszym elementem w analizie jest fakt, iż na wszelkich próbach odreagowania, na wyższych poziomach pojawiała się podaż, która skutecznie niweczyła wysiłek kupujących. Największy wkład do spadków indeksów miała słabość KGHM oraz spółek paliwowych, których indeks branżowy stracił najwięcej w minionym tygodniu. Ponadto pod presją sprzedających utrzymywały się akcje dużych banków. W ujęciu branżowym w oczy rzuca się siła spółek informatycznych, których indeks jako jedyny zwyżkował. Takie zachowanie wydaje się nieco dziwne w kontekście sporych spadków na Nasdaqu,
jednakże do wzrostu przyczyniło się zachowanie Softbanku, Comarchu oraz w nieco mniejszym stopniu Coputerlandu. W przypadku pierwszej ze spółek do zakupów skłoniła inwestorów informacja o fuzji Asseco i Softbanku, co zapewniło akcjom silny wzrost na piątkowej sesji. W przypadku Comarchu inwestorzy dyskontowali pozytywne dokonania spółki w pierwszym kwartale, jak również zapowiedź dalszej ekspansji na rynkach zagranicznych. W przekroju tygodnia największe straty odnotowały akcje V i IX NFI, jak również akcje Ampli i Dudy. Generalna ocena minionego tygodnia jest negatywna, choć z technicznego punktu widzenia nie pojawił się definitywny sygnał odwrócenia trendu. Największych strat doszukiwałbym się w psychologii inwestorów, którym nie łatwo jest się pogodzić z tak dużymi spadkami na akcjach wybranych spółek. Dalsza prognoza dla rynku będzie w dużej mierze uzależniona od zachowania globalnych rynków akcji i surowców. O ile tam spadki bądź sukcesywnie pogłębiane, trudno jest liczyć na śmielszy popyt na polskim
rynku.
