"Wodór powinien odegrać istotną rolę w procesie dekarbonizacji, będącym obecnie centralną częścią globalnych i europejskich wysiłków w dziedzinie energii, konieczną dla osiągnięcia celów Porozumienia paryskiego. Jednocześnie Polska posiada potencjał technologiczny, naukowy i badawczy w zakresie nowoczesnych technologii wodorowych, który przedmiotowa strategia zamierza rozwinąć i wykorzystać dla dobra gospodarki [...] Aktualna sytuacja na rynku energii stwarza szansę, by wodór odegrał znaczącą rolę w tworzeniu czystego, bezpiecznego i zrównoważonego sektora energii w naszym kraju. Docelowo, wodór umożliwi osiągnięcie gospodarki zeroemisyjnej o obiegu zamkniętym" - czytamy w uzasadnieniu.
Celem jest rozwój produkcji, dystrybucji i wykorzystania wodoru zarówno w energetyce, przemyśle jak i w transporcie. W najbliższym czasie możliwa będzie komercjalizacja kolejnych technologii, takich jak wykorzystanie wodoru jako substratu w produkcji paliw syntetycznych, wskazano także.
Celem PSW jest stworzenie polskiej gałęzi gospodarki wodorowej m.in. poprzez rozwój rodzimych patentów i technologii wodorowych oraz ich wykorzystanie na rzecz osiągnięcia neutralności klimatycznej i utrzymania konkurencyjności polskiej gospodarki. By stać się dostawcą nowoczesnych technologii tego typu konieczna jest jednak budowa całego łańcucha wartości oraz odpowiedniej infrastruktury.
W PSW wskazano 6 koniecznych do osiągnięcia celów:
1. Wdrożenie technologii wodorowych w energetyce (działania nakierowane na rozwój wykorzystania niskoemisyjnych technologii wodorowych: obniżenie emisyjności sektora energetycznego, dywersyfikacja struktury wytwarzania energii, ograniczenie intensywności wykorzystania paliw kopalnych i zmniejszenie uzależnienia państwa od importu paliw, a w dłuższej perspektywie wpłynie na poprawę bezpieczeństwa energetycznego).
Cel ten ma zostać zrealizowany poprzez:
- uruchomienie instalacji P2G klasy 1 MW na bazie polskich technologii - wsparcie dla stabilizacji pracy sieci dystrybucyjnych;
- wsparcie badań i rozwoju w zakresie tworzenia układów ko- i poligeneracyjnych w celu stworzenia instalacji demonstracyjnych a następnie uruchomienie instalacji średniej wielkości;
- rozpoczęcie wykorzystania wodoru jako magazynu energii.
2. Wykorzystanie wodoru jako paliwa alternatywnego w transporcie (wykorzystanie pojazdów wodorowych w transporcie, obok pojazdów elektrycznych, ma przyczynić się do osiągnięcia celów w zakresie niskoemisyjnego transportu, wodór ma ma potencjał do zastępowania paliw konwencjonalnych szczególnie w transporcie miejskim (autobusy), transporcie drogowym (transport ciężki i długodystansowy), transporcie kolejowym (lokomotywy i pojazdy trakcyjne wyposażone w ogniwa paliwowe i baterie) oraz transporcie morskim, a w dalszej perspektywie również w lotnictwie)
W tym celu planowane jest:
- stworzenie warunków umożliwiających dopuszczenie do eksploatacji 500 wyprodukowanych w Polsce autobusów napędzanych wodorem w 2025 r. i rozpoczęcie eksploatacji 2 tys. autobusów wodorowych w 2030 r.;
- rozwój sieci bazowej poprzez budowę 32 stacji tankowania wodoru;
- powstanie pierwszych pociągów/lokomotyw wodorowych, które zastąpią ich spalinowe odpowiedniki na trudnych do zelektryfikowania trasach;
- wytwarzanie paliw syntetycznych w reakcji wodoru z CO, CO2, N2.
3. Wsparcie dekarbonizacji przemysłu (wykorzystanie wodoru niskoemisyjnego ma wpłynąć na redukcję emisji gazów cieplarnianych polskiej gospodarki, przede wszystkim w sektorach, które trudno jest zelektryfikować, np. w przemyśle ciężkim)
W celu wsparcia dekarbonizacji przemysłu planowane jest:
- wsparcie działań na rzecz pozyskania i zastosowania niskoemisyjnego wodoru do procesów produkcji petrochemicznej oraz nawozowej;
- wprowadzenie węglowego kontraktu różnicowego jako instrumentu wsparcia transformacji klimatycznej przemysłu;
- wsparcie finansowe i organizacyjne studiów wykonalności przemysłowych dolin wodorowych w ramach budowy przemysłowych procesów o obiegu zamkniętym i docelowo powstanie co najmniej 5 dolin wodorowych ze znaczącym elementem infrastruktury przesyłowej wodoru.
4. Produkcja wodoru w nowych instalacjach (do 2030 r. konieczne jest stworzenie warunków do uruchomienia instalacji do produkcji wodoru ze źródeł nisko- i zeroemisyjnych, w tym celu planowane jest wprowadzenie zachęt do działań innowacyjnych, które umożliwią polskim przedsiębiorcom wykorzystanie momentu rozwojowego oraz środków finansowych, oferowanych przez UE i międzynarodowe instytucje finansowe).
Cel ten ma zostać osiągnięty przez:
- uruchomienie instalacji do produkcji wodoru ze źródeł niskoemisyjnych m.in. w procesie elektrolizy, z biometanu, gazów odpadowych, z gazu ziemnego z wykorzystaniem CCS/CCU, w drodze pirolizy oraz innych alternatywnych technologii pozyskiwania wodoru;
- uruchomienie wytwarzania gazów syntetycznych w procesie metanizacji wodoru;
- wykorzystanie mocy zainstalowanej w OZE dla potrzeb produkcji wodoru i paliw syntetycznych w oparciu o proces elektrolizy. Zainstalowana moc elektrolizerów sięgnie w 2030 r. 2 GW;
- zapewnienie warunków do budowy instalacji do produkcji wodoru przy elektrowniach jądrowych.
5. Sprawna i bezpieczna dystrybucja wodoru (dostarczanie go z miejsca produkcji do odbiorcy końcowego oraz jego bezpieczne magazynowanie).
W tym celu proponuje się m.in.:
- stopniowy rozwój sieci przesyłu i dystrybucji wodoru,
- wprowadzanie do sieci gazowych SNG wyprodukowanego w systemach P2G;
6. Stworzenie stabilnego otoczenia regulacyjnego (aby usunąć bariery rozwoju rynku wodoru oraz zachęcić do stopniowego zwiększania wykorzystania OZE dla potrzeb elektrolizy; chodzi o stworzenie podstaw funkcjonowania rynku wodoru i w dalszej perspektywie opracowanie legislacyjnego pakietu wodorowego, określającego szczegóły funkcjonowania rynku, implementującego prawo UE w tym zakresie oraz wdrażającego system zachęt do produkcji niskoemisyjnego wodoru.
Strategia przewiduje łącznie 40 działań na rzecz realizacji wyznaczonych celów.
