Na czym polega ulga podatkowa do 26. roku życia?
Z dniem 1 sierpnia 2019 roku weszły w życie w Polsce przepisy dotyczące ulgi podatkowej do 26. roku życia, czyli PIT zero dla młodych. Po raz pierwszy taka ulga miała zastosowanie do przychodów uzyskanych przez uprawnione do niej osoby od tej daty.
W 2019 roku płatnik nie miał obowiązku obliczania w okresie od sierpnia do grudnia oraz pobierania zaliczek na PIT, ale warunkiem było złożenie przez młodego podatnika oświadczenia, że jego dochody w całości korzystają ze zwolnienia od PIT. Później, od 2021 roku, nie było już konieczności składania takiego oświadczenia.
Ulga podatkowa dla młodych w PIT przysługuje osobom, które nie ukończyły 26. roku życia i jednocześnie osiągają przychody z pracy i z umów-zlecenie zawartych z firmą. Od 2021 roku ulga ta obejmuje też przychody z tytułu odbywania praktyki absolwenckiej czy stażu uczniowskiego.
PIT zero dla młodych polega na tym, że przy przychodach z pracy zawodowej, praktyk i stażów w kwocie do 85 528 zł w roku podatkowym przychód podatnika zwolniony jest z PIT. Zwolnienie obowiązuje bez względu na to, ile umów ma podpisanych z pracodawcami młoda osoba.
Ulga do 26. roku życia nie będzie dotyczyła przychodów młodych przedsiębiorców, a jedynie osiąganych na podstawie:
- stosunku pracy lub pokrewnego, pracy nakładczej,
- umowy-zlecenia,
- praktyk absolwenckich,
- stażu uczniowskiego,
- zasiłku macierzyńskiego.
W jaki sposób zmieniają się nasze finanse po 26. roku życia?
Kiedy podatnik kończy 26. rok życia, nie ma już możliwości korzystania z ulgi dla młodych. Krajowa Informacja Skarbowa informuje przy tym, że preferencją podatkową są objęte wyłącznie należności wypłacone do dnia urodzin danej osoby, włącznie z tym dniem. Dopiero przychód otrzymany po tej dacie nie korzysta ze zwolnienia. Będzie podlegał już opodatkowaniu na zasadach ogólnych, według dwustopniowej skali podatkowej.
Od pełnej kwoty dochodu uzyskiwanego przez osobę powyżej 26. roku życia trzeba już zapłacić podatek.
Jak obliczyć, ile będę zarabiać po 26. roku życia?
Przy wykonywaniu pracy zawodowej i pozyskiwaniu przychodów za pośrednictwem płatnika należy zastosować skalę podatkową według poniższych stawek.
podstawa opodatkowania wyrażona w złotówkach: | Wysokość podatku: | |
---|---|---|
Ponad: | Do: | |
120 000 zł | 12% minus kwota zmniejszająca podatek 3600 zł | |
120 000 zł | 10 800 zł plus 32% od nadwyżki ponad kwotę dochodu 120 00 zł | |
1 000 000 zł | 10 800 zł plus 32% od nadwyżki ponad kwotę dochodu 120 000 zł plus dodatkowe 4% od nadwyżki ponad 1 mln zł podstawy |
Podstawą opodatkowania w przypadku pracowników etatowych i wykonawców umów-zlecenie czy o dzieło jest dochód.
Ukończenie 26. Roku życia a koszty dla pracodawcy i pracownika
W momencie, kiedy pracownik kończy 26 lat, nie może już korzystać z ulgi dla młodych, czyli z tak zwanego zerowego PIT. Odczuwa to zarówno on, jak i pracodawca. Pracownik w takim wieku ma obliczaną i pobieraną od swojego dochodu zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych, czym zajmuje się pracodawca. Musi on jako płatnik wpłacić odpowiednią kwotę zaliczki podatkowej na konto urzędu skarbowego.
Dodatkowym obciążeniem formalnym dla pracownika jest konieczność rozliczania się z fiskusem na druku PIT-37. Może przy tym skorzystać z automatycznie wypełnianego przez US druku. Chyba że chce i ma prawo do skorzystania z ulg podatkowych, np. ulgi na dzieci czy ulgi rehabilitacyjnej, to wtedy dane ich dotyczące musi wypełnić samodzielnie.
Jak przygotować się na wyższe obciążenia podatkowe po 26. roku życia?
Trudno w jakikolwiek sposób przygotować się do momentu, w którym wynagrodzenie zostanie obniżone o należny fiskusowi podatek dochodowy, kiedy młoda osoba nie będzie już miała prawa do korzystania z ulgi do 26. roku życia. Trzeba mieć świadomość, że tak się stanie. Warto dążyć do osiągania coraz wyższego wynagrodzenia czy zmiany stanowiska na lepiej płatne. Po 26. roku życia podatnik będzie mieć mniej środków do dyspozycji, chyba że uzyska podwyżkę. Aby przygotować się na nową sytuację finansową, warto wygospodarować oszczędności.