Gowin i Palikot częścią jednego planu?

Być może w tym tygodniu - a przynajmniej sporo polityków i obserwatorów życia publicznego na to liczy - dowiemy się, czy i jaka kara spotka ministra sprawiedliwości. Chciałoby się, żeby jego deklaracja z mównicy sejmowej podczas debaty o ustawach o związkach partnerskich była zwykłym gestem zrzeszonego choć niezależnego w poglądach posła. Tak jednak nie jest, bo polityka to gra lojalności, intryg i zdrady. Nasuwa się więc pytanie, z czym mamy do czynienia w tym przypadku.

Niewątpliwie, niezależnie od intencji, które stały za wypowiedzią prawoskrzydłowego ministra liberalno-konserwatywnej Platformy, jego słowa stały się prowokacją. Gowin, mówiąc że wszystkie zaproponowane ustawy, według ministra sprawiedliwości są niezgodne z artykułem 18. Konstytucji, zaczął ważną wewnątrzpartyjną grę. Jeśli Tusk nic nie zrobi, Gowin będzie mógł dalej z poważną miną harcować i demonstrując pewność siebie, powiększać grono zauszników. Jeśli Tusk go skarci, skonsoliduje konserwatywne skrzydło PO wobec liberalnego tyrana, jakim się objawił premier.

Czytaj więcej [ ( http://static1.money.pl/i/h/1/124417.jpg ) ] (http://www.money.pl/gospodarka/wywiady/artykul/krzyzowka;rokity;z;kononowiczem;triumfuje,169,0,1239465.html) *Krzyżówka Rokity z Kononowiczem triumfuje * Stefan Niesiołowski broni homoseksualistów i ostro atakuje Jarosława Gowina.

Tak czy siak, mamy wojnę, a jej wcale nie taką niewyobrażalną konsekwencją, jest rozłam w Platformie tuż przed kolejnymi wyborami. Już z jednym mieliśmy od czynienia. Janusz Palikot co prawda, wielu posłów z PO ze sobą nie zabrał, ale zbudował w Sejmie ultraliberalną formację, która zdobyła tyle miejsc, że się liczy. Nietrudno też zauważać, że dla Tuska jest raczej pomocą niż przeszkodą. Czasami aż odnosi się wrażenie, że odejście Palikota zostało zaplanowane w gabinecie Tuska.

Czy z Gowinem nie byłoby tak samo? Przecież prawicowa frakcja zbudowana przez niego byłaby znacznie łatwiejszym partnerem do współpracy niż PiS. Owszem, PO służy nieustająca wojna z formacją Jarosława Kaczyńskiego, bo to ona utrzymuje ją w dużej mierze przy władzy, ale przecież trzeba szykować sobie jakąś alternatywę. Gdyby prezes odszedł z polityki - co nie wykluczone, bo przecież doświadczył już tak wiele osobistych tragedii, że musi czuć się wyczerpany - to lepiej byłoby Tuskowi dogadywać się z Gowinem niż walczyć o elektorat z tymi, co po Kaczyńskim by zostali.

Według tego scenariusza - zamierzonego przez Platformę czy też nie - Sejm podzieliliby trzej panowie: Gowin, Palikot i Tusk. Pierwsi dwaj mają liberalne podejście do gospodarki, więc gdyby tylko Tusk w końcu zaczął obniżać podatki zamiast je windować, mielibyśmy trio grające w gospodarce tę samą melodię.

Autor felietonu jest dziennikarzem Money.pl