Nie musisz oświadczać się na kolanach

Oświadczyny to bułka z masłem w porównaniu z zaręczynami. Nie sztuka paść na kolana i zapytać: _ Wyjdziesz za mnie? _ Co bardziej pomysłowi zakochani wyciągają pierścionek z brylantem podczas lotu balonem, rejsu statkiem, na stadionie po meczu albo podczas romantycznej kolacji zaaranżowanej na piaszczystej plaży. Możliwości jest całe mnóstwo. Zaręczyny jednak to już zadanie dla prawdziwych mężczyzn. Tu liczy się każdy detal i nie ma miejsca na wpadki. W końcu rodzice panny młodej do końca życia będą wspominać chwilę, kiedy przyszły zięć przyszedł poprosić o rękę ich ukochanej córeczki. Lepiej, by były to opowieści, od których oczy teściowej wypełniają łzy wzruszenia, a niżeli wspomnienia, wywołujące u teścia histeryczny śmiech. Warto się postarać. Dobrze przygotowany do spotkania narzeczony nie tylko uniknie kompromitacji, ale w jedno popołudnie ma szansę stać się ulubieńcem całej rodziny.

Po pierwsze: wybór miejsca. Jeśli rodzice narzeczonych znają się już, zaręczyny lepiej zorganizować w domu narzeczonej. Jeśli ma to być ich pierwsze spotkanie, stosowniejszy będzie grunt neutralny, np. porządna restauracja. Zaproszenie na uroczystość powinno wyjść od rodziców narzeczonej do rodziców narzeczonego. Może to być obiad, ale nie musi. Zaręczyny mogą odbyć się podczas popołudniowej herbatki. Wieczorowa pora jest raczej niestosowna. Dobrze, aby przed spotkaniem narzeczony zrobił pewien research. Kluczowe dla niego informacja to: kto będzie obecny podczas zaręczyn. Przyda się także krótka charakterystyka postaci.

- _ Jeśli na zaręczynach będzie obecna babcia, to lepiej dowiedzieć się, jaką jest osobą: zasadniczą, czy otwartą i spontaniczną _ – radzi Stanisław Krajski, specjalista od etykiety, autor książek o savoir vivre. – _ A jeśli ma konserwatywne poglądy, lepiej nie rzucać żartów o „Radiu Maryja _. _ Babcię trzeba także uwzględnić przy zakupach w kwiaciarni _– dodaje.

ZOBACZ TAKŻE
src="http://static1.platine.pl/i/art/125/264061_lst.jpg"/>

Bukiety – co oczywiste - otrzymują przede wszystkim narzeczona i jej mama. Jakie kwiaty? W Polsce królują róże, bo są _ "bezpieczne" _. Jeśli nie znamy symboliki _ kwiatów _, lepiej postawić na pewniaki. Czerwone dla narzeczonej, różowe dla jej mamy.
- _ Przyniesiemy inne kwiaty, to babcia powie: nie dał czerwonych róż, nie kocha _ – śmieje się Krajski. – _ Unikamy kwiatów, kojarzących się z PRL-em oraz z pierwszym listopada. Miłym acz nieobowiązkowym gestem będzie wręczenie mniejszych bukietów pozostałym paniom, mieszkającym w domu narzeczonej (np. siostrom). _

Spotkanie zaręczynowe warto rozpocząć od swobodnej, niezobowiązującej rozmowy na ogólne tematy, najlepiej przy przekąskach (orzeszki, koreczki)
. Pani domu powinna mieć obiad przygotowany. Znikanie w kuchni i gotowanie przy gościach nie jest dobrym pomysłem. Kiedy powinna rozpocząć się oficjalna część zaręczyn? Dobre pytanie. To zależy od rozwoju sytuacji. Co do zasady narzeczony wstaje i zabiera głos podczas pierwszego toastu po obiedzie. Generalnie jednak warto poczekać aż atmosfera nieco się rozluźni i pierwsze lody zostaną przełamane.

Jeśli pan domu jest człowiekiem zasadniczym i przywiązuje wagę do tradycji będzie lepiej, jeśli przyszły pan młody poprosi o rękę w sposób oficjalny i poważny. Najpierw zwróci się do rodziców wybranki, a dopiero po uzyskaniu ich zgody - do niej samej. Jeśli rodzice narzeczonej są ludźmi raczej _ wyluzowanymi _, a w ich domu panują swobodne relacje partnerskie, zaręczyny mogą odbyć się spontanicznie, bez zbędnego ceremoniału.

Bez wątpienia ważne jest to, co narzeczony powie. Te słowa wyryją się w pamięci przyszłej żony. A mówić powinien – rzecz jasna – szczerze i z głębi serca.

- _ Od serca nie znaczy jednak: bez ładu i składu _ – przestrzega Iza Balcerzak, założycielka i redaktor naczelna portalu zareczyny.pl. – _ Warto uporządkować własne myśli. To jest moment, w którym mężczyzna sam sobie powinien odpowiedzieć na pytanie: Dlaczego chcę być właśnie z nią? Za co ją kocham? Odpowiedź na te pytania dostarczą dobrych argumentów do przemowy _ – dodaje.

Narzeczony nie musi padać na kolana przed swoją wybranką. Etykieta nie nakłada na panów takiego obowiązku. Jedni uważają, że klękanie jest bardzo romantycznie, dla innych gest ten jest nazbyt patetyczny i wprawia jedynie w zakłopotanie.

Gwóźdź programu to oczywiście pierścionek, na widok którego oczy przyszłej żony rozświetli blask. Zwykle narzeczony wsuwa go ukochanej na palec podczas oświadczyn, które często odbywają się bez obecności rodziny. Potem narzeczona na chwilę rozstaje się z klejnotem i wkłada go do pudełeczka, by na oficjalnych zaręczynach jej wybranek mógł - już w obecności wzruszonych członków rodziny - wręczyć go ponownie.

Pierścionek to w pewnym sensie część kobiecej garderoby, dlatego
ZOBACZ TAKŻE
src="http://static1.platine.pl/i/art/27/221211_lst.jpg"/>

powinien wpisywać się w styl, preferowany przez wybrankę.
- _ Dominują brylanty, ale można wybrać też inny kamień _ – mówi Iza Balcerzak. – _ Panowie mają kłopot z pierścionkiem. Bo trzeba trafić nie tylko w gust, ale i w rozmiar. Każdy lubi niespodzianki, dlatego warto się postarać i spróbować kupić pierścionek w tajemnicy. Istnieje wiele „bezpiecznych _ modeli, _ np. klasyczny z oczkiem oprawionym centralnie. _

Ciekawym i z pewnością wyjątkowym darem będzie pierścionek-pamiątka rodzinna. Tu jednak trzeba mieć pewność, że klejnot faktycznie przypadł narzeczonej do gustu. Można to wcześniej sprawdzić, pokazując go niby przypadkiem przy okazji rodzinnych opowieści. Trzeba jednak odróżnić kurtuazyjne: _ tak, to rzeczywiście ładny pierścionek _ od szczerego: _ jaki świetny i oryginalny! Po prostu cudny! _ Jeśli pamiątkowy pierścionek naprawdę zachwycił wybrankę, należy go u jubilera odświeżyć i dopasować rozmiar.

Z chwilą gdy narzeczony wkłada ukochanej gustowny klejnot na środkowy palec prawej dłoni, część oficjalna zaręczyn tak naprawdę się kończy. Rodzice składają narzeczonym gratulacje i nareszcie wszyscy mogą się odprężyć. No, prawie wszyscy. Tata pana młodego powinien jeszcze wygłosić krótkie przemówienie, w którym podkreśli radość z wyboru swojego syna. Wypada także ustalić datę ślubu.

- _ Etykieta jest tu nieubłagana: data musi być. Prawda jest taka, że w dzisiejszych czasach narzeczeni często uciekają od tego obowiązku _ – przyznaje Stanisław Krajski. – _ Data ślubu jest wirtualna. Pary trwają w narzeczeństwie przez kilku lub nawet kilkanaście lat. _

Dochodzi do tego, że ceremonia ślubu otrzymuje status niewygodnej formalności, którą trzeba dopełnić, zamiast wzniosłego przeżycia. A to błąd, dlatego warto jednak trzymać się zasad i osadzić zawarcie związku małżeńskiego w jakichś ramach czasowych.

- _ Od zaręczyn ogłoszonych oficjalnie przed rodziną do dnia ślubu powinno upłynąć nie więcej niż dwa lata _ – zaznacza Iza Balcerzak. – _ To odpowiedni czas na zorganizowanie środków i zaplanowanie całej oprawy. _

_ "Witaj w rodzinie, synu! _"

Po zaręczynach rodzice mogą zaproponować sobie przejście na _ ty _, przy czym propozycja powinna wyjść od osoby starszej. To także czas, kiedy do przyszłych teściów można zacząć zwracać się per: _ mamo _, _ tato _.

- _ To jednak bardzo indywidualna kwestia _ – uważa Iza Balcerzak. – _ Jednym przychodzi to łatwo i naturalnie, innym nawet po ślubie te słowa nie przechodzą przez gardło. Warto, by obie strony dały sobie czas na takie ocieplenie relacji, by nie wyszło to sztucznie. Rodzice nie powinni napierać, a dzieci zmuszać się do czegoś, do czego nie są jeszcze mentalnie przygotowani. _

ZOBACZ TAKŻE
src="http://static1.platine.pl/i/art/255/261631_lst.jpg"/>

Podczas zaręczyn narzeczeni powinni być przygotowani do rozmowy o swoich planach na przyszłość. Dotyczy to zwłaszcza osób młodych, które dotychczas nie wykazały się jeszcze samodzielnością: studiują, nie mają stałej pracy. Rodzice mają wówczas prawo zapytać o to, gdzie po ślubie młodzi zamieszkają, z czego zamierzają się utrzymywać. To także okazja na pierwsze rozmowy o organizacji samego ślubu.

- _ Mogą się odbyć już bez udziału narzeczonych _ – tak mówi etykieta. - _ Młodzi opuszczają pokój, a rodzice we czwórkę wstępnie omawiają szczegóły _uroczystości – mówi Stanisław Krajski. – _ Ustalają, kto za co płaci, ile będzie gości, jaką wybrać restauracje. W dzisiejszych czasach jednak narzeczeni chcą brać udział w tych ustaleniach i czynnie angażują się w przygotowania do ślubu. Chcą mieć realny wpływ na to, jak ta uroczystość będzie wyglądała. To zrozumiałe. _

Mimo że czasy się zmieniają a współcześni narzeczeni lubią iść z duchem nowoczesności , widać dziś powrót do tradycji. O ile oświadczyny to popis oryginalności i kreatywności narzeczonych, którzy prześcigają się w tym, by jak najbardziej zaskoczyć ukochaną, o tyle zaręczyny – to coraz częściej pokłon w stronę ceremoniału i etykiety.

- _ Widzę to po ilości listów z zapytaniami i prośbami o radę _ – potwierdza Stanisław Krajski. – _ Nie tak dawno przez prawie miesiąc pisał do mnie pewien przejęty zaręczynami młodzieniec. Dwa e-maile dziennie. Obłęd! Wymyślił oświadczyny w teatrze. Wszystko pięknie się udało. Potem zaprosił narzeczoną do restauracji, gdzie czekali rodzice i tam urządził zaręczyny. Wszystko obmyślił w najdrobniejszych szczegółach. Jeszcze podczas kolacji pod stołem wysyłał do mnie esemesy, w których informował o szczegółach uroczystości. To było naprawdę urocze! _ – śmieje się specjalista.