Lizusi i klakierzy zemszczą się na Napieralskim

*Krzysztof Janik, przewodniczący SLD w 2004 roku: *Janusz Palikot zyskuje na tym, że jest wyrazisty. Przy dosyć magmowatym obrazie wszystkich partii politycznych, w sposób naturalny zyskuje i trafia do młodszego pokolenia.

Według mnie konfrontacja tych dwóch spojrzeń na lewicowe wartości przyniesie pozytywne skutki. Myślę, że lewica w Polsce stoi przed zadaniem konsolidacji, więc Ruch Palikota tylko ten proces przyspiesza.

Taką mam nadzieję, że nastąpi połączenie sił. Palikot nie dla wszystkich jest _ obciachowy _ i spora część ludzi zagłosuje na niego. Mało tego, uważam że zrobi to więcej osób, niż deklaruje w sondażach.

Nie chcę krytykować Grzegorza Napieralskiego. Przyjęto taką, a nie inną koncepcję kampanii wyborczej i w praniu okazało się, że Palikot jest atrakcyjniejszy. Tyle.

Egzaminem dla partii i przywódcy jest układanie list wyborczych. One oddają nie tylko preferencje personalne, ale i pewną hierarchię wartości. To co się stało przy listach SLD wprawiło w zdumienie wielu zwolenników lewicy i już.

Mam nadzieję, że wrócimy do starych tradycji SLD, gdzie w kierownictwie było miejsce dla rozmaitych osobowości i to kierownictwo miało charakter kolegialny. Układałem listy do kilku wyborów i to jest olbrzymia praca, docieranie się, kompromisy. W tym czasie nie było żadnego zaskoczenia, bo wszyscy wiedzieli na jakich zasadach są układane. Grzegorz chyba zaniedbał tę sprawę.

Ważne jednak, żeby partia nie straciła Napieralskiego, natomiast czy będzie przywódcą? Nie wiem. Wszystko zależy od tego, jakie będą nastroje w partii, opinie i oceny po kampanii.

Napieralskiego rozliczyć byłoby najłatwiej. Ale przede wszystkim trzeba sobie odpowiedzieć na pytanie czy obraz ideowy, programowy i polityczny był właściwy. Jeśli nie, a tak mi się wydaje, to trzeba nie tyle rozliczać przywódców, co wziąć się do roboty i wypracować nowy wizerunek lewicy w Polsce.

Jego błąd polegał na tym, że wyeliminował tych, którzy mieli odwagę powiedzieć mu prosto w oczy, że coś robi źle. Zgromadziło się wokół niego mnóstwo _ lizusów _ i _ klakierów _ i to się teraz na nim mści.

Grzegorz też za to odpowiada, to prawda. Nigdy w SLD nie było zwyczaju gabinetów cieni, doradców nieformalnych. Natomiast dzisiaj to tam są jacyś ludzie, którzy nie ponoszą partyjnej i politycznej odpowiedzialności za swoją działalność i Grzegorz pada ich ofiarą.

Nie wiem, gdybyśmy wrócili do modelu kolektywnego, to koordynator tego działania nie musi być jakimś wybitnym przywódcą. Ale trzeba będzie szukać.

Każdy z nich ma kwalifikacje polityczne z najwyższej półki i każdy z nich niesie za sobą wartości dodane, ale każdy ma też wady. Trzeba to wszystko porównać i podjąć decyzję.

Ryszard jest szalenie popularną osobą, nie budzącą negatywnych odczuć. Trochę mniej czuje partię, za to doskonale czuje państwo, co w przypadku polityka jest zaletą. Przy czym przestrzegałbym przed budowaniem wiary w to, że _ pierwszy sekretarz _ rozstrzygnie o obrazie partii. Te czasy szczęśliwie już minęły.

Nie ma wątpliwości, że dalej tą drogą iść się nie da.

Dwanaście procent to będzie olbrzymi sukces.