Patroni 2017 roku: generał, pisarz, święci, rzeka i obraz. Posłowie wciąż rozmyślają, czy warto postawić na trzeźwość [FELIETON]

Józef Piłsudski, Tadeusz Kościuszko, Joseph Conrad, brat Albert Chmielowski, Honorat Koźmiński, Józef Haller, Władysław Raczkiewicz i Władysław Biegański. Co ich łączy? Wszyscy są patronami 2017 roku. Nowy rok będzie też „Rokiem Wisły” i „Koronacji Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej”. Posłowie wciąż nie mogą rozstrzygnąć, czy w nowym roku będzie też czas na dbanie o trzeźwość. O dbaniu o Polaków w uchwałach nie wspominają - pisze Mateusz Ratajczak, dziennikarz WP money.

Od połowy grudnia leży w Sejmie uchwała posłów, by rok 2017 był okresem dbania o trzeźwość narodu. „W obliczu stałego wzrostu spożycia alkoholu przez Polaków Sejm RP ustanawia rok 2017 Rokiem troski o trzeźwość Narodu. Badania naukowe potwierdzają, że nadużywanie alkoholu przynosi ogromne straty ekonomiczne dla budżetu państwa, wielokrotnie przekraczające doraźne zyski” - wyjaśniają posłowie. Scenariusz idealny: 365 dni bez spożycia napojów alkoholowych.

Budżet straci sporą część z 62 mld zł zaplanowanych z akcyzy, ale oszczędzi na kosztach leczenia alkoholików. Na opiekę psychiatryczną i leczenie uzależnień idzie co roku z budżetu NFZ (do tego dochodzą oczywiście jeszcze koszt ukryte jak np. leczenie po wypadkach) 2 mld zł.

Propozycja części posłów nie znalazła uznania ekipy rządzącej. Uchwała jest do tego stopnia ignorowana, że nikomu w Sejmie nie przeszkadza literówka w jej tytule. Zgodnie z wpisem na sejmowych stronach - posłowie chcą, by nowy rok był "Rokiem troski o tzreźwość Narodu". Grunt, że Naród otoczony jest szacunkiem i pisany wielką literą.

Przedstawicielem wnioskodawców jest Małgorzata Zwiercan, posłanka Wolni i Solidarni, ex-Kukiz'15. W kwietniu tego roku zasłynęła widowiskowym głosowaniem na dwie ręce. Gdyby nie "wpadka", najpewniej przetrwałaby niezauważona całą kadencję. Mleko, znaczy się piwo, rozlało się, gdy źle poczuł się Kornel Morawiecki. Posłanka uznała, że wyborcy marszałka Morawieckiego nie mogą pozostać bez reprezentanta na sejmowej sali i zagłosowała za niego. Dla dobra narodu, oczywiście. Pal sześć, że głosowanie dotyczyło nowego sędziego Trybunału Konstytucyjnego. Jeden sędzia w tę stronę czy w drugą nie robił już w kwietniu żadnej różnicy.

Warto przypomnieć, że "Polak pijak" to mit. Według statystyk wcale nie jesteśmy rozpitym narodem. W ciągu roku spożywamy średnio 10 litrów czystego alkoholu na głowę. Mniej niż Niemcy, Francuzi, Luksemburczycy, Węgrzy, Anglicy, Rosjanie, Czesi, czy nawet Duńczycy.

Powiedzmy sobie szczerze, że gdyby na rok patrzeć w kategoriach imprezy, koncertu lub szopki robiącej właśnie karierę - to ten rok był prawdziwą jazdą bez trzymanki. Wystarczy szybki rzut oka na wydarzenia z poszczególnych miesięcy. Styczeń - spór o Trybunał Konstytucyjny. Luty - wizyta Komisji Weneckiej w Polsce. W marcu okazało się, że w prezydenckim samochodzie można jeździć na łysych oponach.

Kwiecień? To właśnie wspomniane już widowiskowe głosowanie na dwie ręce podczas wyboru sędziego Trybunału Konstytucyjnego. Maj uraczył nas audytem poprzednich rządów, który był festiwalem oskarżeń. I na oskarżeniach się skończył.

Czerwiec to kolejny projekt nierozwiązujący problemu frankowiczów. Z kolei dwa wakacyjne miesiące, czyli lipiec i sierpień upłynęły pod znakiem afer.

Najpierw ruszyła komisja ds. Amber Gold, a później na warszawski ratusz spadła afera reprywatyzacyjna. Zapamiętamy zwłaszcza walory edukacyjne tej pierwszej. Dzięki dociekliwości posła Suskiego Polacy wreszcie poznali nazwisko Carycy Katarzyny. Caryca z Pomorza - o którą pytał poseł - wciąż poszukiwana.

We wrześniu z kolei z teczką ministra pożegnał się Dawid Jackiewicz. To idealny przykład, że każda władza nawet najbardziej absurdalną decyzję będzie chciała racjonalnie wyjaśnić. Jackiewicz oficjalnie rezygnację otrzymał w podziękowaniu za dobrą pracę. Proste? Proste.

W październiku legenda Solidarności Bogdan Borusewicz stracił zaufanie marszałka Stanisława Karczewskiego. Borusewicz został odsunięty od prowadzenia obrad. Roczną premię za dobrą pracę dostał.

Listopad jak zwykle upłynął pod znakiem marszu niepodległości. Dzień narodowego święta po raz kolejny był idealną okazją, żeby przeciwników obrazić. Obie strony nie przebierały w słowach. Grudzień - okupacja Sejmu przez opozycję. W dużym skrócie. Bo absurdów, kłótni, sporów, gorzkich słów, obelg i oskarżeń było więcej. Dużo więcej.

W skrócie: Polska 2016 była naprawdę szaloną imprezą. Zaskakujące, że w parlamencie żaden z posłów i senatorów nie wpadł na to, by kolejny rok był czasem dbania o dobro Polaków. Jak szaleć, to szaleć!

Po każdej hucznej imprezie przychodzi nieuniknione. Kac. A wraz z nim postanowienie "już nigdy więcej nie wypiję". Jeżeli rok 2017 w liczbie politycznych absurdów przebije 2016, to możemy być pewni, że i do wyborców przyjdzie w końcu syndrom dnia następnego. A wraz z nim postanowienie "już nigdy więcej... nie zagłosuję". Może dlatego rządzący nie śpieszą się z uchwałą o trzeźwości narodu. Wszak najlepszym lekarstwem na kaca jest wieczne picie.