Po posiedzeniu RPP w styczniu 2002 r., na którym Rada zdecydowała się na rozluźnienie polityki pieniężnej, na rynku finansowym ugruntowało się przekonanie, że w ciągu br. możliwa jest jeszcze ewentualnie jedna obniżka stóp procentowych w wysokości 1–1,5 pkt. proc. (ewentualnie kilka mniejszych). Brak było natomiast zgody co do terminu cięcia stóp. Połowa rynku (w tym również my) uważała, że redukcja oprocentowania możliwa jest w marcu br., druga, że bank centralny rozluźni politykę monetarną dopiero w II kw. 2002 r.
W dalszym ciągu podtrzymujemy naszą prognozę, że w br. stopy procentowe zostaną obniżone jeszcze o 1 pkt. proc. Jednak ostatnie wydarzenia wpłynęły na zmianę naszego scenariusza co do terminu obniżki stóp procentowych. Uważamy wprawdzie, że rozluźnienie polityki monetarnej w marcu br. jest możliwe, ale szanse na obniżenie stóp w tym miesiącu oceniamy jedynie na 35%. Prawdopodobieństwo cięcia stóp w kwietniu br. oceniamy na 55%, a później lub wcale na 10%.
Wydaje się, że przeciwko rozluźnieniu polityki pieniężnej na najbliższym posiedzeniu przemawiają następujące czynniki:
- Wyraźne przesunięcie oczekiwań rynku, co do terminu kolejnej obniżki na II kw. br. Wydaje się, że podobnie jak to było w grudniu ub.r oraz lutym br., gdy analitycy nie liczyli na cięcia stóp, i tym razem bank centralny nie będzie chciał zaskakiwać inwestorów swoją decyzją;
-Uchwalenie przez Sejm uchwały dotyczącej RPP. Uważamy, że w tych warunkach Rada będzie chciała zamanifestować swoją niezależność, tym bardziej, że to posunięcie władz ustawodawczych zostało pośrednio skrytykowane przez przedstawi cela EBC;
-Duża niepewność odnośnie tego jak na skłonność do oszczędzania w systemie bankowym wpłynie 20% podatek od odsetek oraz trudności w merytorycznej ocenie ostatnich danych nt. produkcji przemysłowej.
Jednocześnie Rada będzie zwracała uwagę na brak dotychczasowych skutków dotychczasowych obniżek stóp procentowych, na co wyraźnie zwrócił przedstawiciel MFW, zalecając ostrożność w dalszym rozluźnianiu polityki pieniężnej.
Uważamy, że rozluźnienie polityki pieniężnej w II kw. br. jest bardzo prawdopodobne, co wynika w dalszym ciągu z braku wyraźnych i jednoznacznych sygnałów świadczących o nadchodzącym ożywieniu koniunktury gospodarczej i brakiem zagrożeń wzrostem inflacji. Praktycznie jedynym wskaźnikiem, który zasługuje na pozytywną ocenę jest szybki wzrost sprzedaży detalicznej w okresie styczeń-luty br. oraz trzeci z rzędu miesiąc poprawy wskaźnika koniunktury w przemyśle przetwórczym (z interpretacją danych dotyczących produkcji przemysłowej należy się wstrzymać do marca br.). Znaczący spadek produkcji budowlano-montażowej oraz wskaźnika koniunktury w budownictwie świadczy o dalszym regresie nakładów inwestycyjnych w I kw. 2002 r. W efekcie popyt krajowy pozostaje słaby, co nie stwarza zagrożenia dla ewentualnego wzrostu nierównowagi makroekonomicznej. Również oczekiwane przez nas przyspieszenie tempa wzrostu PKB w II połowie br. będzie następowało stopniowo, przy utrzymującym się niższym tempie popytu krajowego w
stosunku do tempa zagregowanej podaży (PKB) oraz wzroście rzeczywistego PKB poniżej poziomu potencjalnego.