Senyszyn pisała o tym na blogu, a wykorzystał to...

*Prof. Joanna Senyszyn, eurodeputowana SLD: *Szef klubu parlamentarnego chce chyba sobie przypisać zasługę niedopuszczenia do rozłamu. Ale w rzeczywistości nikt o rozłamie nie myślał.

Nie ma mowy o stanie zawieszenia. Przewodniczący jest wybierany na określony czas. Po tym czasie są wybory. Czy można przyjąć, że ostatni miesiąc, dwa czy pięć miesięcy kadencji to jest stan zawieszenia? Zdecydowanie nie.

I tak przyspieszyliśmy, bo pierwotnie był projekt zwołania kongresu w końcu stycznia. Trudno byłoby jeszcze bardziej przyspieszać, bo muszą być wybrani delegaci na konwencję i muszą zebrać się rady wojewódzkie. Przecież na dobrą sprawę za miesiąc będzie już decyzja.

No tak. Być może będzie znowu miał zwiastowanie.

Były premier jest zirytowany. Wie, skąd sukces Palikota

Do tej pory nie było wiadomo kiedy będzie konwencja i jaką będzie miała formę. Trudno się dziwić, że część potencjalnych kandydatów nie deklarowała gotowości. Byli i tacy, którzy wprost mówili, że nie będą kandydować i mam nadzieję, że będą się tego trzymać.

Coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że powinnam wystartować. Po mojej wypowiedzi w telewizji dostałam setki maili, sms-ów i telefonów od członków partii, że to znakomity pomysł. Na portalach było kilka tysięcy komentarzy. Jestem coraz bliższa podjęcia ostatecznej decyzji. Teraz jestem o tym przekonana na 90-95 procent. Gdy zdecyduję ostatecznie, to o tym poinformuję.

Oczywiście. Moje koleżanki i koledzy od niepamiętnych czasów mówili, że lewica jest Polsce potrzebna i tym twierdzeniem uspokajali się i zagłaskiwali rzeczywistość. Ale przecież wyniki Sojuszu w wyborach z lat 2005 i 2007 na poziomie 11 i 13 proc., czy też podobny wynik w wyborach samorządowych i teraz ten ostatni ośmioprocentowy wynik, pokazywały, że lewica jest Polsce potrzebna, ale najwyraźniej nie taka jak SLD.

Bo skoro szacuje się, że w Polsce jest 25-30 proc. lewicowych wyborców, to skoro na nas zdecydowała się oddać głos jedna trzecia, czy nawet jedna czwarta z nich, to znaczy że Sojusz nie potrafił zdefiniować swojego elektoratu i do niego dotrzeć.

On zdobył 10 proc. poparcia. Razem mamy 18 proc. Prawie drugie tyle wciąż jest do wywalczenia.

Tak oczywiście. Ale jest też niemała grupa tych, którzy w ogóle nie poszli głosować. Bo ze względu na lewicowe poglądy wiedzieli, że nie poprą PO ani PiS. Nie uwierzyli też w nowy Ruch i nie satysfakcjonowała ich oferta SLD. Dlatego przed nami ważne decyzje o charakterze programowym. Musimy też zmienić sposób przekonywania wyborców.

Sojusz był za mało wyrazisty i jednoznaczny. Ciągle chciał iść w stronę centrum. Ja uważałam, że to błąd, bo nasi wyborcy są po lewej stronie. Ci z centrum zostali zagospodarowani przez PO, a ci z lewej strony nie poszli głosować, bo nie mieli na kogo. Teraz naszym zadaniem jest ich nakłonić do głosowania na SLD..
Na drugiej stronie czytaj, jak może wyglądać wyborczy sojusz SLD z Ruchem Palikot

Uważam, że 60-70 proc. naszego programu to powinny być kwestie społeczno - gospodarcze. Tu najważniejsze jest zmniejszenie rozwarstwienia i zmniejszenie dysproporcji w dochodach i poziomie życia, bo w tej chwili są one większe niż w krajach afrykańskich.

Reszta to kwestie światopoglądowo-obyczajowe. W tych ostatnich mamy poglądy bardzo zbliżone z Ruchem Palikota. Choćby dlatego, że cały program świeckiego państwa został wzięty z mojego bloga z 19 grudnia 2010 roku. Tam zdiagnozował sytuację, że żyjemy w klerykalnym państwie i napisałam, co trzeba zrobić, by naszą ojczyznę uczynić świeckim państwem.

Moi koledzy partyjni nie podchwycili, ale na szczęście moje blogi czyta Janusz Palikot i wziął to sobie do serca i na sztandary. To okazało się trafnym posunięciem.

Lewa strona sceny politycznej musi ze sobą współpracować. Wyborcy lewicowi wybierali SLD i Ruch Palikota. Oni oczekują, że nie będziemy ze sobą walczyć, bo nasi przeciwnicy o XIX-wiecznej mentalności są po prawej stronie sceny politycznej.

Podczas Rady Krajowej mówiłam, że to zupełnie niepotrzebne. Trzeba iść w stronę wspólnej pracy nad ustawami o: związkach partnerskich, liberalizacji ustawy antyaborcyjnej, czy też in vitro.

W kampanii wyborczej mówi się różne rzeczy. Skoro wyborcy zdecydowali się na nasze dwie partie to trzeba współpracować. Jeżeli dwie partie z lewej strony zaczną się kłócić, to wiadomo, że niczego nie osiągną.

Do wszystkiego trzeba dojrzeć. Gdy rozpoczyna się związek między ludźmi, też lepiej nie formalizować wszystkiego na samym początku, bo to takiemu związkowi źle wróży. Gdy ludzie coraz więcej ze sobą przebywają i mają coraz więcej wspólnego, w pewnym momencie dochodzą do wniosku, że trzeba zacieśniać te więzy.

Na początek dobrym pomysłem byłoby wystawić wspólne listy w wyborach do europarlamentu, bo to się zawsze opłaca, a liczba uzyskanych mandatów jest wyższa niż to wynika z odsetka uzyskanych głosów. Tak jest, gdy stosuje się metodę d'Hondta.

Tak. Koncepcja centrolewicy się absolutnie nie sprawdziła. Trzeba zdecydowanie wybrać lewą stronę i to zarówno w kwestiach społeczno-gospodarczych i światopoglądowych.