Kolejny absurd Unii. Opamiętali się w ostatnim momencie

Paweł Kowal, przewodniczący delegacji Parlamentu Europejskiego do Komisji Współpracy Parlamentarnej Unia-Ukraina: Ja do bojkotu nigdy nikogo nie wzywałem. Ani tego nie oczekuje od nas opozycja ukraińska, ani nie ma to większego sensu. Ten rodzaj nacisku wcale nie wpływa na politykę prowadzoną przez rząd w Kijowie, a tym bardziej nie buduje pozytywnej opinii o Polsce w Europie.

Trudno znaleźć kraj, który włożyłby ostatnie, wdowie gorsze w ogromną infrastrukturę, zachęcił obywateli, by inwestowali w swój własny biznes, typu hotele, restauracje, a później działał aktywnie na rzecz zepsucia reputacji tak przygotowanej imprezy.

Jeśli chodzi o polityków europejskich, sytuacja uległa zmianie na korzyść własnego rozsądku.

Sam komisarz Stefan Fule podkreślał, że ani Komisja, ani Rada nie wzywali do bojkotu, a poszczególni politycy zrobią, jak będą uważali. Rezolucja pokazuje różne możliwości. Albo uczestniczyć w meczach i jednocześnie wzywać do poszanowania prawa, do sprawiedliwych sądów i nie dawać się wciągać w jakąś machinę propagandową, albo oglądać mecze, ale nie na trybunie honorowej, tylko po prostu na trybunach wśród kibiców. Także ta rezolucja, po burzy, która się przetoczyła przez Europę, pokazuje, że Unia w końcu rzetelnie przemyślała problem, a nie bezsensownie wzywa do bojkotu.

Sama kanclerz Niemiec przecież sama oficjalnie nie wzywała do bojkotu, tylko w jej imieniu wypowiadał się rzecznik. Jak widać, zachowała dla siebie ostatnie zdanie. Podobnie zresztą zrobili liczni politycy europejscy. Zastanowili się i zrozumieli, że wysyłanie tego rodzaju politycznego sygnału na Ukrainę, nie tylko nie przyniesie pozytywnego efektu, ale wręcz zaszkodzi.

Ja od początku się do tego nie przyłączałem i nie robiłem tego z pozycji zwolennika władzy na Ukrainie. Nie mam tam żadnych osobistych sympatii, ale dobrze znam tamtejsze życie polityczne i zdaje sobie sprawę z jego komplikacji.

Na drugiej stronie czytaj, czy Zachód nie ośmieszył się przed Ukrainą

Mnie dziwiła postawa nie tylko wielu moich kolegów z Parlamentu Europejskiego, polityków różnych europejskich krajów, ale i postawa polskiej opozycji, w szczególności Prawa i Sprawiedliwości. To wszystko wynikało ze słabego rozeznania sytuacji na Ukrainie i z zignorowania chociażby tego, że sama Julia Tymoszenko wypowiada się przeciwko bojkotowi. Ona przecież zdaje sobie sprawę, że karanie społeczeństwa ukraińskiego za błędy władzy jest najgorszą rzeczą jaką można dzisiaj zrobić.

Wszystko w dyplomacji można przekuć na coś pozytywnego. Nawet zapowiedzi o bojkocie mogły być użyte jako perswazja wobec władz Ukrainy. One pokazywały pewien nastrój, jaki powstał w Europie i pewną determinację. Natomiast to nie jest jeszcze moment na prowadzenie takiej polityki wobec Ukrainy, nie czas na stałe wywieranie na nią publicznego nacisku. Na razie trzeba skoncentrować się na działaniach zakulisowych.

Nie będą się źle czuli. Wielu z nich, jeszcze kilka lat temu, kiedy Tymoszneko rządziła na Ukrainie, wcale nie popierało jej dążenia do Europy. Za kilka tygodni w ogóle nikt nie będzie pamiętał, kto wzywał do bojkotu i że w ogóle był taki problem.

Może niektórzy zrobią tak, a niektórzy może odwiedzą Julię Tymoszenko w więzieniu, co moim zdaniem należy zrobić. Być może jeszcze inni oficjalnie spotkają się z przedstawicielami opozycji. Każdy sam podejmie decyzję w jaki sposób pokazać swoją postawę polityczną wobec tego, co się dzieje na Ukrainie. Myślę, że powinno się mieć na uwadze, nie tylko rząd Janukowycza, ale także całe społeczeństwo ukraińskie, które popełniło naprawdę wiele wyrzeczeń w ostatnich dwudziestu latach w związku z europejskimi aspiracjami Ukrainy, ale i w związku z przygotowaniami do Euro.

Można to zinterpretować jak tryumf zdrowego rozsądku. Na pewno jest to także wyraźna oznaka słabości, która została odnotowana nie tylko na Ukrainie, ale i w wielu innych krajach Wschodu. Myślę, że pochopne i spontaniczne uprawianie polityki przez Unię musi się to tak kończyć. Na szczęście wczorajsza rezolucja stawia pewną _ kropkę nad i _ oraz pokazuje ujednoliconą politykę Parlamentu Europejskiego.