Nagły efekt kryzysu. Jeszcze 4 lata temu...

*Stanisław Gomułka, główny ekonomista BCC: *Niekoniecznie. To może oznaczać, że inwestorzy dokonują nowej oceny sytuacji na świecie. Widzą mniejsze ryzyko wielkich problemów w strefie euro czy w USA.

Problem inwestorów zagranicznych polega na tym, że stopy procentowe w tych wielkich krajach są niskie, a wzrost gospodarczy jest słaby. W takich warunkach inwestorzy realizowali strategię minimalizowania strat - to znaczy ucieczki do krajów stabilnych i to niezależnie od tego, jakie są stopy procentowe. Po prostu godzili się na niskie zyski w zamian za bezpieczeństwo. Teraz mamy jednak nieco inną sytuację.

Jest perspektywa utrzymywania się niskich stóp procentowych jeszcze przez kilka lat, w związku z tym powstało pytanie, czy w takiej sytuacji nie szukać jednak krajów, które są bardziej zyskowne, a nie są tak bardzo ryzykowne, jak można było przypuszczać.

Na tym nowym trendzie Polska, ale i parę innych krajów, zyskuje. Wcześniej mówiło się, że z krajów wschodzących kapitał ucieka i to niezależnie, jaka jest ocena sytuacji gospodarczej. To się zmieniło.

Polsce, według inwestorów, nie grozi _ scenariusz Rybińskiego _, czyli że będzie kryzys i to o wiele większy od tego z 2009 roku. Takie przewidywania uznawane są już za mało prawdopodobne i można je zignorować.

Tak, ale to pokazuje, że Polska nie wpadnie w recesję i nie dojdzie do dużego załamania w finansach publicznych. Dług publiczny nie jest u nas aż tak wielki, więc rośnie apetyt na nasz kraj. Napływ inwestorów jest olbrzymi.

Raczej nie. Ważne jest to, że w tej chwili stopy procentowe od długu są wysokie, wielokrotnie wyższe niż w USA czy w Niemczech. Poza tym polityka monetarna NBP jest inna niż EBC. Wszystko wskazuje na to, że terminowe stopy procentowe również będą wyższe niż we wspomnianych krajach.

Nawet jeśli Rada Polityki Pieniężnej obniży stopy, to one ciągle będą jednymi z najwyższych w Europie. Patrząc na to wszystko z globalnego punktu widzenia, to inwestowanie w Polsce nie jest bardzo ryzykownym krokiem.

Jacek Rostowski nie jest już właściwie ekonomistą, jest - jak sam mówił - politykiem z krwi i kości, a to stawia w innym świetle jego wypowiedzi. Jego samoocena jest podporządkowana interesowi politycznemu. Zupełnie nie przywiązywałbym wagi do słów Rostowskiego, bo on nie ma specjalnych osiągnięć.

Zresztą minister finansów systematycznie porównuje Polskę z Niemcami, czy z innymi krajami, które przechodzą problemy. Zapomina jednak, że są też takie kraje jak Turcja, Brazylia, Chiny czy Indie, kraje wschodzące, kraje gdzie potencjał wzrostowy jest wysoki.

Z tymi krajami należy się porównywać, ale tego nie robi, bo na tle tych krajów Polska wypada blado.

Nie zapominajmy, że stopy procentowe od długu w Niemczech to jest 1 procent, u nas z kolei to 5 procent. Przy tak ogromnej różnicy popularność jest zrozumiała.

Poza tym Polska w relacji do Czech postrzegana jest jako kraj podwyższonego ryzyka. Trzeba więc być politykiem i propagandzistą, żeby mówić o swoich sukcesach w takiej sytuacji.