Końcówka tygodnia przyniosła nieco bardziej wyraźne osłabienie amerykańskiej waluty. W zasadzie głównym jego powodem było utrzymywanie się od dłuższego czasu anty-dolarowych nastrojów oraz sytuacja techniczna poszczególnych par, która cały czas premiowała posiadaczy krótkich pozycji w amerykańskiej walucie.
Wymowna była także reakcja rynku na serię amerykańskich danych makroekonomicznych, które generalnie można było uznać za pozytywne, ale mimo to nie zdołało to wpłynąć na umocnienie dolara. Taka reakcja dość dobrze wówczas obrazuje rzeczywistą siłę waluty i panujący na rynku sentyment. To osłabienie dolara względem europejskich walut winno mieć również swoje przełożenie na kontynuację tego ruchu w najbliższych dniach. Słabość dolara znalazła również swoje odzwierciedlenie w zachowaniu złotego, gdzie przypomnę impulsem do jego dalszego umocnienia była środowa decyzja RPP, która niespodziewanie podwyższyła stopy procentowe o 25pb do poziomu 4,5%.
Taki sygnał w połączeniu z cały czas sprzyjającą krajowej walucie sytuacją techniczną na poszczególnych parach zaowocował dobrą końcówką tygodnia dla złotego. Jeśli więc dolar nadal traciłby na wartości na głównych parach, to również w przypadku krajowej waluty winniśmy być świadkami dalszego jej umocnienia.
Najbliższe dni będą prawdopodobnie dosyć specyficzne, a to za sprawą środowego Dnia Niepodległości w USA (rynki zamknięte), co z kolei może nieco ograniczać aktywność zarówno na rynku walutowym, jak i pozostałych rynkach finansowych. Jeśli chodzi o wydarzenia makroekonomiczne, to w zasadzie z tych ważniejszych inwestorzy w najbliższych dniach zwrócą z pewnością uwagę na czwartkowe decyzje w sprawie stóp procentowych ECB oraz BoE oraz na piątkowy raport z amerykańskiego rynku pracy, którego kluczową składową są dane o stopie bezrobocia oraz zmiana zatrudnienia w sektorach pozarolniczych.
Początek tygodnia z punktu widzenia informacji makroekonomicznych zaczniemy raczej spokojnie. Na dzisiaj z rynku amerykańskiego zaplanowano jedynie publikację indeksu ISM dla sektora produkcyjnego (większe znaczenie ma zwykle ten dla sektora usługowego, który z kolei poznamy w czwartek). Szacuje się, że wyniesie on 55,5pkt. Dane, o ile w sposób znaczący nie będą odbiegały od prognoz, nie powinny mieć zbyt dużego przełożenia na zachowanie się amerykańskiej waluty.
Z punktu widzenia sytuacji technicznej końcówka tygodnia przyniosła już pewne zmiany, choć miały one raczej na celu potwierdzenie aktualnie panującej tendencji (EUR/USD GBP/USD USD/CHF). Eurodolar przełamał kilkutygodniową linię trendu spadkowego, na co z kolei zanosiło się ze względu na tworzenie w jej obszarze konsolidacji poprzedzonej impulsem wzrostowym. Równie dobrze radzą sobie w krótkim terminie posiadacze brytyjskiej waluty, gdzie mniej więcej analogiczna pod względem wagi linia spadkowa została już dwa tygodnie temu przekroczona.
Obecnie najbliższym oporem, z którym kupujący funta będą się musieli zmierzyć na początku tygodnia jest rejon 2,0130, czyli wierzchołki z kwietnia. Dość ciekawie zachował się natomiast w końcówce tygodnia frank szwajcarski. Najpierw obserwowaliśmy jego delikatne osłabienie, dzięki któremu udało się kupującym wybić kurs z zakresu kilkudniowej, wąskiej konsolidacji. Problem w tym, że nie poszedł za tym żaden, poważniejszy ruch i wzrostowe odbicie zatrzymało się już na najbliższym poziomie oporu, czyli 1,2330. Końcówka tygodnia przynosi jednak również na tej parze dynamiczne osłabienie amerykańskiej waluty.
Przełamanie okolic 1,2270 (61,8% zniesienie impulsu wzrostowego z początku czerwca) przekłada się teraz na możliwość osłabienia dolara w kierunku okolic 1,2150, czyli dołków z początku czerwca. Stosunkowo spokojnie przebiegały natomiast minione dni na parach powiązanych z jenem japońskim (USD/JPY EUR/JPY). W ramach osłabienia jena z końcówki tygodnia jak na razie nie udało się jeszcze stronie popytowej doprowadzić do wyjścia nad poprzednie maksima sprzed tygodnia, a zatem kluczowe będzie zachowanie się tutaj cen w najbliższych dniach. O dalszym kierunku zadecyduje bowiem wyjście cen poza zakres bądź dotychczasowych maksimów (wówczas będzie to sygnał potwierdzający kontynuację aktualnego trendu wzrostowego), bądź przełamanie dołków z minionych dni, co z kolei stanowiłoby zapowiedź pogłębienia korekty, która w najbardziej optymalnym wariancie przyjęłaby strukturę 3-falową.
Wspomniane wcześniej umocnienie złotego w końcówce tygodnia znalazło swoje przełożenie również na sytuację techniczną. Na poszczególnych parach krajowa waluta w ostatnich dniach cały czas dobrze sobie radziła, natomiast druga część minionego tygodnia była już tylko tego konsekwencją (USD/PLN EUR/PLN PLN BASKET GBP/PLN CHF/PLN). W przypadku dolara utworzona tu została około miesięczną formacja głowy z ramionami (zapowiedź spadku kursu tej pary), a więc analogicznie, jak w przypadku funta.
Bardzo mocno krajowa waluta zachowuje się natomiast względem franka szwajcarskiego, gdzie obserwujemy już ponowne podejście do majowych dołków w rejonie 2,4630. Ich przekroczenie winno doprowadzić do realizacji zleceń stop dla długich pozycji w szwajcarskiej walucie i tym samym do wyznaczenia kolejnej fali spadkowej na tej parze.
Złoty bardzo dobrze radzi sobie także na koszyku eurodolara, gdzie udało się stronie podażowej doprowadzić do przełamania okolic wsparcia przy 3,2950, czyli 61,8% zniesienia majowo - czerwcowej fali wzrostowej, co z kolei obecnie otwiera tu drogę do dalszego umocnienia krajowej waluty w kierunku 3,2420. Dla złotego kluczem w najbliższych dniach wydaje się więc to, co zrobi dolar na głównych parach. W krótkim terminie bardziej prawdopodobnym wariantem będzie dalsze osłabienie amerykańskiej waluty, a więc tym samym również złoty powinien sobie dobrze radzić.