Tempo pojawiania się kolejnych istotnych informacji dla rynków finansowych zaczyna być szaleńcze i widać, że część inwestorów nie za bardzo może się w tym odnaleźć. Wczorajsza decyzja Trumpa ws. wyższych ceł na chińskie produkty i potwierdzone informacje o możliwej kontr-odpowiedzi to sygnał, że wojnę handlową pomiędzy USA, a Chinami można uznać za rozpoczętą.
Niemniej obie strony nie wystawiły jeszcze dużych dział – USA podały, że po 15 dniach, kiedy lista chińskich produktów zostanie opublikowana, będzie aż 30 dni na publiczną dyskusję – co w języku strategii oznacza, że dopuszczamy możliwość wprowadzania zmian w zależności od rozmów z drugą stroną. Jednocześnie informacja o tym, że USA zamierzają jednak w sporze korzystać ze wsparcia WTO pokazuje, że Trump może nie czuć się tak silny, jak to zdaje się pokazywać.
Zapowiedź chińskiego odwetu też nie wygląda aż tak „strasznie” – produkty warte 3 mld USD – chociaż trzeba pamiętać o tym, że nie jest to reakcja na wczorajsze memorandum, tylko wcześniejsze (dotyczące stali i aluminium), które zaczęło od dzisiaj obowiązywać.
Cieszy też fakt wprowadzenia Unii Europejskiej i innych krajów na listę wyjątków, chociaż to, że już po 1 maja ma być ona weryfikowana może pokazywać, że USA nie zamierzają rezygnować z pozycji rozgrywającego ten szczególny mecz, którego celem ma być weryfikacja dotychczasowych porozumień handlowych USA z głównymi partnerami. Rynki finansowe będą musiały dostosować się do szybko zmieniającej się informacyjnej rzeczywistości. Nie oznacza to bynajmniej, że inwestorzy będą czuć się bardziej pewnie. Raczej będzie dokładnie odwrotnie.
Na razie strach przekłada się głównie na kondycję rynków akcji, oraz kupowanie tzw. bezpiecznych przystani – zyskuje japoński jen, w mniejszym stopniu szwajcarski frank, ale i też złoto. Nie widać za to nadmiernej presji na waluty rynków wschodzących – te traciły przed posiedzeniem FED, a po tym jak przekaz wypadł bardziej „gołębio” i dolar stracił na wartości, to nieznacznie odrobiły straty (patrząc na bilans z ostatnich dni) – ale za to wczoraj obserwowaliśmy też cofnięcie się walut europejskich (EUR i GBP), na których pojawiła się chęć do realizacji zysków w kontekście rosnącego globalnego ryzyka.
Widać nieco większy popyt na amerykański dług, ale nie jest to jeszcze przesłanka, która mogłaby wesprzeć ewentualny scenariusz, że dolar dołączy do grona beneficjentów globalnego zamieszania. Wiele będzie zależeć od tego, jak rozwinie się sytuacja w nadchodzących tygodniach.
Na koszyku BOSSA USD wsparcie przy 75,95 pkt. wciąż jakoś się broni, ale presja na jego złamanie rośnie – zwłaszcza, że będziemy mieć czarną świecę tygodniową. Wyłamanie poziomu 75,95 pkt. będzie oznaczać szybki test okolic 7-letniej linii trendu wzrostowego przy 75,60 pkt. Niemniej warto w tym miejscu przytoczyć fragment wczorajszego raportu – „ewentualna przecena będzie mieć miejsce przy wyraźnych dywergencjach na wskaźnikach, co może prowokować fałszywe sygnały w krótkim terminie. To nie będzie łatwy okres do handlowania parami dolarowymi”.
Patrząc na diagramy stóp zwrotu za ostatnie dni widać już pierwsze ofiary zamieszania wokół wojen handlowych w grupie G-10 (poza samym dolarem). To waluty skandynawskie – korona szwedzka jest najsłabsza w zestawieniach, a korona norweska jest zaraz za nią. To wynik obaw, że wzrost awersji do ryzyka zniechęci tamtejsze banki centralne do podjęcia decyzji o ewentualnym zacieśnieniu polityki w nadchodzących miesiącach. Warto przy tym zwrócić uwagę na ostatnie nieco słabsze odczyty indeksów PMI ze strefy euro, które mogą mieć też wpływ na decyzję samego ECB – a w przypadku Riksbanku i Norges Banku mamy pośrednio efekt pewnego naśladownictwa.
Na wykresie USD/SEK widać wybicie z formacji flagi. Zbliżamy się w okolice marcowych szczytów ponad poziomem 8,31. Układ dziennych wskaźników nie wyklucza możliwości ich naruszenia.
Patrząc na diagramy stóp zwrotu za ostatnie dni widać już pierwsze ofiary zamieszania wokół wojen handlowych w grupie G-10 (poza samym dolarem). To waluty skandynawskie – korona szwedzka jest najsłabsza w zestawieniach, a korona norweska jest zaraz za nią. To wynik obaw, że wzrost awersji do ryzyka zniechęci tamtejsze banki centralne do podjęcia decyzji o ewentualnym zacieśnieniu polityki w nadchodzących miesiącach. Warto przy tym zwrócić uwagę na ostatnie nieco słabsze odczyty indeksów PMI ze strefy euro, które mogą mieć też wpływ na decyzję samego ECB – a w przypadku Riksbanku i Norges Banku mamy pośrednio efekt pewnego naśladownictwa.
Na wykresie USD/SEK widać wybicie z formacji flagi. Zbliżamy się w okolice marcowych szczytów ponad poziomem 8,31. Układ dziennych wskaźników nie wyklucza możliwości ich naruszenia.
Na wykresie EUR/USD pozostajemy bez rozstrzygnięcia. Wskazówek nie daje też dzienny RSI 9, który nie wybił się jeszcze ponad swoją linię trendu spadkowego. Szanse na taki ruch będą jednak tym większe, im dłużej będziemy pozostawać w obecnej konsolidacji. Dla przypomnienia – ważne wsparcie to strefa 1,2295-1,2322, a opór już 1,2363.
