Niedawne stanowisko fiskusa ma duże znaczenie dla pracujących za granicą, zwłaszcza w Wielkiej Brytanii – pisze Krzysztof Koślicki w serwisie Prawo.pl.
Wydana kilka dni temu przez dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacja nr 0112-KDIL2-1.4011.928.2020.2.MKA, potwierdza, że o tym, gdzie powinniśmy płacić podatki, powinna decydować okoliczność, gdzie podatnik na stałe przebywa z rodziną i gdzie ma dom, w którym mieszka.
Pismo skarbówki dotyczyło przypadku Polaka, który wyjechał z rodziną do pracy w Wielkiej Brytanii i tam przebywał na stałe. Do Polski przyjeżdżał na dwu czy trzytygodniowe urlopy. W Polsce miał jednak zarejestrowaną działalność gospodarczą. Polegała ona na wynajmowaniu dwóch pomieszczeń.
Przychody z najmu tych pomieszczeń były jedynymi przychodami firmy. Dochód uzyskany w Polsce z wynajmu podatnik przeznaczał na utrzymanie domu w Polsce, opłacenie mediów i ogrzewania tego domu.
Opodatkowanie pracujących za granicą
- Czasem widzimy tendencję organów podatkowych do prób "łowienia” na polską rezydencję mieszkających za granicą Polaków. Najczęściej powodem jest właśnie źródło dochodów w Polsce, np. w formie zarejestrowanej działalności gospodarczej, czy posiadanie tutaj nieruchomości. Na szczęście w omawianej interpretacji dyrektor KIS odszedł od tej praktyki – zwraca uwagę Tomasz Krzywański, adwokat w zespole doradztwa dla klientów indywidualnych kancelarii GWW.
Jego zdaniem, stanowisko organu podatkowego ma duże znaczenie dla wszystkich Polaków, którzy pomimo przeniesienia się z rodzinami za granicę i posiadania tam od lat stałego źródła zarobków zachowali jakieś formalne związki z Polską, np. w postaci zarejestrowanej firmy.
Dla rezydencji ważny czas przebywania w kraju
Tomasz Krzywański podkreśla, że decydując się na wyprowadzkę, pamiętać należy, że o statusie rezydenta podatkowego decyduje to, czy dana osoba przebywa na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym lub posiada na terytorium Polski ośrodek interesów życiowych.
Jeśli więc pomimo pracy czy pomieszkiwania za granicą spędzimy w Polsce więcej niż 183 dni, to nadal będziemy polskimi rezydentami. Podobnie, jeśli wyprowadzimy się z Polski na dłuższy okres, ale w Polsce zostawimy najbliższą rodzinę – np. małżonka, podlegających naszej opiece małoletnich czy przysłowiowego psa. Wówczas, nawet uzyskanie statusu zagranicznego rezydenta podatkowego nie zwalnia nas z obowiązku rozliczania podatków od całości dochodu w Polsce.
Ważniejsze jest więc, żeby skutecznie utracić polską rezydencję podatkową. Samo otrzymanie zagranicznego certyfikatu rezydencji podatkowej nie uwolni nas od problemów. Niektórym zdarza się o tym zapominać.
Ulga abolicyjna według nowych zasad
Jak się okazuje, ma to tym większe znaczenie, że obowiązujące od 1 stycznia 2021 r. zmiany do ulgi abolicyjnej ograniczyły polskim rezydentom, uzyskującym dochody z pracy za granicą, możliwość odliczenia podatku dochodowego zapłaconego w państwie źródła od podatku należnego w Polsce.
- Jeśli więc źle zaplanujemy przeprowadzkę może się na koniec dnia okazać, że będziemy musieli i w Polsce i za granicą zapłacić podwójnie podatek od większości swoich dochodów – przestrzega Tomasz Krzywański.
Zobacz również: Banach: Rząd likwiduje ulgę abolicyjną, a Polacy mogą zrezygnować z certyfikatu rezydencji
Problem nabiera dodatkowego znaczenia zwłaszcza w 2021 roku. Wszystko przez ostatnią dużą nowelizację przepisów ustawy o PIT i istotne ograniczenie możliwości korzystania z ulgi abolicyjnej. Wielu Polaków pracuje na stałe w Wielkiej Brytanii, spędzając w Polsce jedynie urlop kilka razy do roku. W związku ze zmianą przepisów podatnicy obawiają się podwójnego opodatkowania dochodów.
- To naturalna obawa. W Wielkiej Brytanii kwota wolna od podatku jest kilkukrotnie wyższa niż w Polsce. Jeżeli podatnicy musieliby składać zeznanie PIT-36/ZG i mieliby nawet możliwość odliczenia podatku zapłaconego za granicą, to odliczenie nie byłoby wystarczające, żeby uniknąć wysokiej daniny w Polsce – zaznacza Monika Brzostowska, doradca podatkowy w kancelarii KiB.
Ekspertka zwraca uwagę, że do tej pory zapadło wiele wyroków określających centrum interesów życiowych. Organy podatkowe wymieniały, jako przesłanki do wskazania centrum interesów życiowych przede wszystkim:
- ognisko domowe,
- wszelkie powiązania rodzinne i towarzyskie,
- aktywność społeczną, polityczną, kulturalną, obywatelską,
- uprawianie hobby itp.
Natomiast przy ocenie spełnienia przesłanki posiadania centrum interesów gospodarczych należy wziąć pod uwagę w szczególności miejsce:
- prowadzenia działalności gospodarczej,
- źródła dochodów,
- posiadanych inwestycji,
- majątku nieruchomego i ruchomego,
- polis ubezpieczeniowych,
- zaciągniętych kredytów,
- kont bankowych,
- miejsce, z którego osoba zarządza swoim mieniem itp.
Jak przypomina Monika Brzostowska, wielu podatników, w związku z ograniczeniem ulgi abolicyjnej, chciało nawet zrzec się polskiego obywatelstwa, pozamykać wszystkie konta w bankach i się wymeldować. Bojąc się przede wszystkim, że będą zobowiązani do płacenia nawet 32-proc. podatku dochodowego, w kraju, w którym nie mieszkają nierzadko od wielu lat.
Ekspertka zauważa, że podatnicy boją się, że nawet mały czynnik, który ich łączy z rodzimym krajem, może zaważyć, że to w Polsce będą musieli płacić podatki, mimo, że nie są polskimi rezydentami, bo ani nie posiadają centrum interesów życiowych w Polsce, ani nie przebywają tu 183 dni.
- Przedmiotowa interpretacja daje iskierkę nadziei pełnym obaw osobom. Podatnicy, którzy przenieśli się na stałe do Wielkiej Brytanii, zgodnie ze stanowiskiem KIS, nie muszą opodatkowywać wszystkich dochodów w Polsce, pod warunkiem oczywiście, że są rezydentami Wielkiej Brytanii – podsumowuje Monika Brzostowska.
