Rząd aktualizuje założenia Polityki Energetycznej Polski do 2040 r. (PEP2040), tak aby zneutralizować lub ograniczyć ryzyka związane z potencjalnymi sytuacjami kryzysowymi w kraju oraz na arenie międzynarodowej. Aktualizacja ma się wpisywać w główny cel polityki energetycznej — zagwarantowania bezpieczeństwa energetycznego, przy zapewnieniu konkurencyjności gospodarki i zmniejszeniu oddziaływania sektora energii na środowisko.
Polska uniezależnia się od paliw kopalnych z Rosji
Zaktualizowana polityka energetyczna ma uwzględniać suwerenność energetyczną, której szczególnym elementem jest zapewnienie szybkiego uniezależnienia krajowej gospodarki od importowanych paliw kopalnych — węgla, ropy naftowej i gazu ziemnego, oraz pochodnych, taki jak LPG, olej napędowy, benzyna, nafta z Rosji oraz innych krajów objętych sankcjami gospodarczymi.
Dalsza część artykułu pod materiałem wideo
Zmodyfikowana PEP2040 ma też zakładać działania ograniczające zapotrzebowanie na paliwa kopalne z Rosji i innych krajów objętych sankcjami. Polska ma też dążyć do stopniowego zmniejszania zależności gospodarki od gazu ziemnego i ropy naftowej, jednakże w perspektywie najbliższych dekad wciąż niezbędne jest zagwarantowanie pewności ich dostaw do odbiorców.
Połowa energii ma pochodzić z OZE
W perspektywie 2040 r. ok. połowa produkcji energii elektrycznej ma pochodzić z OZE. Obok dalszego rozwoju mocy wiatrowych i słonecznych, zintensyfikowane mają być działania mające na celu rozwój wykorzystania OZE niezależnych od warunków atmosferycznych, czyli wykorzystujących energię wody, biomasy, biogazu, czy ciepła ziemi.
Polska ma też dążyć do poprawy efektywności energetycznej m.in. poprzez termomodernizację i renowację budynków. Programy wsparcia termomodernizacji, takie jak "Czyste Powietrze", będą nastawione na umożliwienie wykorzystania niskotemperaturowych źródeł ciepła przy zachowaniu komfortu cieplnego odbiorców.
Przyspieszona ma zostać budowa pływającego terminala LNG typu FSRU w Zatoce Gdańskiej wraz z rozbudową sieci krajowej oraz rozbudową podziemnych magazynów gazu ziemnego. Kraj będzie dążyć do zastępowania popytu na gaz ziemny gazami zdekarbonizowanymi oraz innymi sprawdzonymi paliwami, m.in. poprzez rozwój technologii bazujących na wodorze, które stanowią realną alternatywę dla wykorzystania gazu ziemnego.
Aby ograniczyć popyt na paliwa płynne zintensyfikowane będą działania związane z wykorzystaniem alternatywnych źródeł energii w transporcie, tj. biokomponentów w paliwach ciekłych, biometanu, wodoru, niskoemisyjnych paliw syntetycznych, czy energii elektrycznej.
Decyzje inwestycyjne dotyczące elektrowni gazowych mają zostać dostosowane do dostępności paliwa. W ujęciu średniookresowym zwiększeniu może ulec poziom wykorzystania istniejących jednostek węglowych. Również w konsekwencji tych zmian plany inwestycyjne dotyczące nowych mocy gazowych powinny podlegać weryfikacji pod kątem ekonomiki produkcji.
Zmiany zależne od dostępności surowców
W ciepłownictwie tempo konwersji jednostek węglowych na gazowe będzie zależne od dostępności surowca.
Zmodyfikowany program zakłada możliwość spadku zakładanego obecnie tempa ograniczania wydobycia i wykorzystania węgla kamiennego ze względu na możliwą potrzebę dłuższej niż przewidywano eksploatacji poszczególnych istniejących jednostek węglowych, biorąc pod uwagę potencjalne zakłócenia w imporcie surowców energetycznych. Dla zapewnienia ciągłości dostaw podjęte zostaną działania mające na celu utrzymanie gotowości do pracy jednostek węglowych zgodnie z ich technicznym czasem życia, który jest dłuższy, niż wynika to z przesłanek ekonomicznych.
Zgodnie z opublikowaną informacją, aktualizacja PEP2040 będzie przewidywać — równolegle do realizacji programu energetyki jądrowej — podjęcie starań mających na celu perspektywiczne wdrożenie małych reaktorów modułowych SMR.
Dodatkowo rząd deklaruje zamiar negocjacji zmian regulacji UE i reformy mechanizmów polityki klimatycznej. Chodzi o to, aby możliwe było przeprowadzanie niskoemisyjnej i ambitnej transformacji, przyczyniając się do realizacji celów UE, przy uwzględnieniu czasowego zwiększonego wykorzystania konwencjonalnych mocy wytwórczych, bez ponoszenia nadmiernych kosztów wynikających z polityki klimatycznej.
