Mateusz Morawiecki zapowiedział podczas czwartkowej konferencji, że gospodarstwa domowe w 2023 roku mają płacić niezmienioną cenę za prąd, o ile nie zużyją więcej niż 2 tys. kWh. "Powyżej tego poziomu cena zostanie ustalona przez Urząd Regulacji Energetyki w taki sam sposób jak co roku, czyli godząc interesy konsumentów i producentów/sprzedawców", czytamy w artykule.
Autor podlicza, że przeciętne gospodarstwo zaoszczędzi około 1600 zł, co oznacza, że koszt rządowego pomysłu sięgnie około 20 mld złotych, a w ostatecznym rozrachunku – przekroczy 30 mld zł.
"Częściowo będzie sfinansowany z podatków nałożonych na firmy energetyczne, a częściowo zapewne z przyrostu długu. To, że część dotacji do niskich cen energii zostanie sfinansowana z nowych podatków, ogranicza proinflacyjne efekty tych działań", podaje Ignacy Morawski.
Ryzyko szybszego wzrostu innych cen
Jak czytamy, hamowanie inflacji pod koniec 2023 roku miało być spowodowane realnym spadkiem dochodów ludności. Jednak przy zamrożeniu cen energii elektrycznej do tego spadku może nie dojść. W takim przypadku czeka nas inflacja wyższa niż w projekcji NBP.
Kolejnym ryzykiem, jakie dostrzega ekonomista, jest to, że konsumenci otrzymają fałszywe sygnały cenowe. Ograniczenia w dostępie do energii mają pozostać na dłużej, a nie być jedynie zjawiskiem przejściowym, co powinno wykluczać próby hamowania wzrostów cen. Zachętą do redukcji popytu jest podniesienie jego ceny, a wprowadzenie zamrożenia cen nie zadziała w ten sam sposób.
"Dlatego z czysto ekonomicznego punktu widzenia, gdyby rząd chciał poszukać rozwiązania prowadzącego do określonych skutków finansowych dla siebie i wyborców, lepiej byłoby pozwolić na wzrost cen i jednocześnie wprowadzić transfery pieniężne dla gospodarstw domowych", podsumowuje Ignacy Morawski.
