Nauczyciele odchodzą do dyskontów. Broniarz: mają dużo samozaparcia

Znowu jad... i nagonka na nauczycieli. KN proszę zostawić w spokoju, chyba że nauczycieli potraktujemy zgodnie z kodeksem pracy. Płaca nauczycieli - śmiech na sali, elita narodu. Niestety ginie kraj, który nie inwestuje w edukacje. Stanie w miejscu to też cofanie się, bo inni idą do przodu. Odebrane nauczycielom emerytury to skandal, tym bardziej że inne grupy zawodowe utrzymały zasady przechodzenia na emeryturę. A nauczycielom ciągle czegoś się zazdrości, tak im dobrze, a oni tego nie widzą. Narzuca się im zmianę pracy, poniewiera...smutne to. Brak szacunku dla drugiego człowieka wszechobecny na tym forum... Dla uściślenia: 1. Żeby ukończyć studia, otrzymać pracę gdziekolwiek - trzeba przynajmniej umieć czytać, pisać i liczyć - krasnoludki tego nie nauczyły, w większości nauczyciele we współpracy z odpowiedzialnymi rodzicami. 2. Żeby wysłać na korepetycje - trzeba za nie zapłacić. Znowu decydują rodzice. Moi uczniowie na korepetycje nie uczęszczali, jeżeli uważali na lekcjach. 3. Znajomości...gdzie ich nie ma?(pytanie retoryczne), ale zapewniam że w szkołach już brakuje nauczycieli - odchodzą na wypracowane świadczenia, zmieniają pracę, umierają... 4. A ciągłe szkalowanie nauczycieli bez komentarza....

I dobrze, że odchodzą, poradzą sobie w każdej pracy. Będą mieli czas dla siebie, rodziny, pojadą na urlop nie w sezonie, pójdą na pogrzeb bliskich, zarobią i nie będą nazywani kasta, nierobem...Uważam że jeszcze 5-10 lat i będzie chaos w szkołach. Żałuję że trafi to na moich wnuków. Pamiętam nauczycieli z łapanki po ogolniakach, bez przygotowania pedagogicznego. Po roku uciekali za granice. Nauczyciel niech robi najlepiej za darmo, w nielimitowanym czasie pracy, nie reaguje jak go szkalują, stale się kształci i trzyma buzię zamknięta na kłódkę. Ciekawe gdzie takich młodych, chętnych do pracy się znajdzie.

Przez 15 lat pracowałam w zawodzie. Robiłam to, co kochałam. Zaczynając w 2000 roku miałam pełną głowę pomysłów, ideały i, moim skromnym zdaniem, świetny kontakt z młodzieżą. Niestety dość szybko okazało się, że kreatywność, innowacyjność i podejście do uczniów nie są najważniejsze. Rządzi papier, a właściwie tony papierów, chyba nikomu niepotrzebnych, ale nauczyciele mają obowiązek je "wyprodukować", by dyrekcja, kuratorium czy organ prowadzący wiedzieli, że nauczyciel pracuje, a raczej, by mieli się do czego przyczepić. Nikt kontrolujący moją pracę nie chciał zobaczyć, co potrafią moi uczniowie. Sprawdzano plany pracy, sprawozdania, tabelki (całe mnóstwo). O mojej wartości jako pracownika miały świadczyć podpisy złożone pod wszelkimi dokumentami, a ich ewentualny brak był przez dyrekcję traktowany jak największa zbrodnia. Do tego coraz bardziej roszczeniowi i niezainteresowani swoimi dziećmi rodzice i uczniowie, którzy mieli coraz większe problemy emocjonalne (niedziwne - biorąc pod uwagę sytuację rodzinną wielu). Dałam sobie spokój, czasy pracy u podstaw i dla idei minęły. Od 4 lat pracuję w prywatnej firmie. Wszystkie sprzęty i materiały, których potrzebuję, zakupuje szefostwo. Ja nawet nie muszę mieć swojego długopisu, o komputerze, drukarce i służbowym telefonie nie wspominając. Pracuję od 8 do 16, mam "tylko" 26 dni urlopu + 2 dni opieki z tytułu wychowywania dziecka do lat 14. Gdybym teraz przypadkiem wpadła na pomysł powrotu do szkoły (musiałabym upaść na głowę), to moja rodzina powiedziałaby Veto, bo teraz mają mamę i żonę popołudniami dla siebie, a nie dla obcych. I pieniądze z tego są większe!